RockWave Festival 2015 3rd Day Live Review (4/7/15)
- Λεπτομέρειες
- Hλίας Κωστόπουλος - 21 Ιούλιος 2015
Έχοντας πλέον περάσει λίγος καιρός από την 3η ημέρα του φετινού επετειακού
Rockwave μπορούμε να βγάλουμε μερικά πιο ασφαλή-υποκειμενικά πάντα-
συμπεράσματα για τα όσα βιώσαμε το βράδυ της 4ης Ιουλίου στο Terra Vibe Park.
Εν μέσω εβδομάδας δημοψηφίσματος,εν μέσω ραγδαίων
οικονομικών και πολιτικών εξελίξεων είχαμε και την πιο αναμενόμενη
φεστιβαλική ημέρα του φετινού καλοκαιριού για το ροκ/μέταλ κοινό.
Ας τα πάρουμε από την αρχή λοιπόν.
Κατά τις 15:30 φτάνουμε στο γνωστό και μη εξαιρετέο Terra Vibe με καλή παρέα και με σκοπό
να προλάβουμε όλα τα συγκροτήματα.Μετά την πρώτη καθιερωμένη βόλτα στο χώρο βρήκαμε
μια καλή σκιερή θέση-ελέω μεσημεριού-μπροστά στο Vibe Stage για να παρακολουθήσαμε
την πρώτη μπάντα της ημέρας τους Έλληνες thrashers Exarsis.Δυστυχώς αρκετά κακός
ο ήχος με τα τύμπανα (ιδιαίτερα τα tom) και το μπάσο αρκετά δυνατά και τις κιθάρες ειδικά
στα lead σημεία θαμμένες αλλά η μπάντα ανταπεξήλθε ιδιαίτερα καλά.
Παρά τις όποιες μικροδυσκολίες και κανά 2 λαθάκια ήταν δεμένοι,κινητικοί
και κατάφεραν να ξεσηκώσουν όσουν είχαν σταθεί μπροστά στη σκηνή
(ικανοποιητικός αριθμός κόσμου αναλογικά με την ώρα εμφάνισης τους) δημιουργόντας
μάλιστα τα πρώτα mosh pits της ημέρας.
(Moshpit στους Exarsis)
Συνέχεια στη μεγάλη σκηνή με τους Electric Litany που είχαν το δύσκολο έργο
να παρουσιάσουν την ατμοσφαιρική μουσική τους σε ένα αχανές stage
με λιγοστό κόσμο καθώς λίγοι ήταν
εξοικειωμένοι με το υλικό τους (ανάμεσά τους και εγώ) και με τον ήλιο να τσουρουφλίζει.
Και εδώ θα ανοίξω μια παρένθεση.Πολλά ακούστηκαν πριν και μετά το
φεστιβάλ για το κατά πόσο είναι σωστή η τοποθέτηση σχημάτων όπως οι E.L ή ακόμα
και οι BRMC και οι Prodigy σε μία κατά τα άλλα metalική ημέρα.
Η αλήθεια είναι μάλλον κάπου στη μέση.Ότι δηλαδή από τη στιγμή που μιλάμε
για φεστιβάλ προφανώς και είναι απολύτως θεμιτό και σωστό για την ποικιλία
των ακουσμάτων να συμμετέχουν συγκροτήματα διαφορετικού ύφους
από την άλλη υπερβολές στην ποικιλομορφία
αυτή όπως για παράδειγμα πριν 2 χρόνια όπου Iced Earth,At the Gates και
λοιποί "συνόδευσαν" τη Lana Del Rey κρίνονται ως άστοχες καθώς ξενερώνεις
τον κόσμο και των μεν και των δε.
Επομένως θεωρώ πως για μένα η συγκεκριμένη ημέρα είχε ποικιλομορφία
αλλά σε πλαίσια που βοηθούσαν να ευχαριστηθείς όλες τις μπάντες.
Πίσω στους Electric Litany λοιπόν οι οποίοι χωρίς να φέρουν ευθύνη
έπεσαν "θύμα" όσων ανέφερα παραπάνω και δεν κατάφεραν να
προσελκύσουν πολύ κόσμο μπροστά στη σκηνή.
Επιφυλλάσομαι πάντως στο να τους ψάξω και να τους δω ζωντανά
σε ένα δικό τους show.
(Electric Litany)
Ξανά στη μικρή σκηνή γρήγορα γρήγορα καθώς πάνω στις τελευταίες νότες των Litany
ακούστηκαν οι πρώτες νότες των Maplerun.(Εδώ να πούμε πως όλες οι μπάντες βγήκαν
στην ώρα τους χωρίς καθόλου καθυστερήσεις).Για όσους δε γνωρίζουν τα παιδιά παίζουν
μοντέρνο,επιμεταλλωμένο heavy ροκ με alternative στοιχεία και επιρροές από Disturbed,
SOAD και έχουν κυκλοφορήσει 2 προσωπικούς δίσκους.To 2o album τους "Restless"
το είχα στην κατοχή μου το είχα ακούσει αλλά ομολογώ πως στο λάιβ ήταν που με κέρδισαν
πραγματικά.Έπαιξαν με ψυχή κάτι που φαινόταν σε κάθε έκφραση και σε κάθε κίνηση τους,
με πολύ καλό και δεμένο ήχο και δε νομίζω να αφησαν κάποιον παραπονεμένο από το κοινό
που σιγά σιγά πλήθαινε.Προσωπικά αγαπημένα από το σετ τους τα "Pills" & "Bombs",έπαιξαν
και μερικά καινούρια ενώ ένα τεχνικό πρόβλημα που αντιμετώπισαν δεν τους πτόησε ιδιαίτερα
και το χειρίστηκαν με επαγγελματισμό.
(Maplerun)
Μας αποχαιρέτησαν με μια διακσκευή στο "Toxicity"
των ΘΕΩΝ System of a Down καθώς εμείς κατηφορίζαμε σιγά σιγά προς το Terra Stage για
να απολαύσουμε τον ημίθεο John Garcia.Το μόνο πράγμα για το οποίο "φταίει" η μπάντα του
Garcia είναι πως δεν είναι οι Kyuss.Γιατί κατά τα άλλα μιλάμε για μία πάρα πολύ καλή εμφάνιση.
H φωνή του live ήταν άψογη και οι μουσικοί που έχει επιλέξει να έχει δίπλα του ταιριάζουν
απόλυτα.Ξεκίνημα με Gardenia,έδωσε ιδιαίτερη έμφαση σε Kyuss υλικό ( Thumb,El Rodeo,Green
Machine κ.α) έκανε πέρασμα και από τον προσωπικό του δίσκο με κομμάτια που λειτούργησαν
πολύ καλά ζωντανά ( πχ My Mind,5000 Miles) και γενικώς είχαμε να κάνουμε με μια μεστή,
groovaτη εμφάνιση και με τόνους coolness που απέπνεαν οι κινήσεις του.Πάντως οφείλω να
ομολογήσω πως περίμενα πιο θερμές αντιδράσεις από ένα κοινό που λατρέυει αυτή τη μουσική
και που "ξεθάρεψε" αρκετά αργά στο Green Machine που ήταν όμως και απο τα τελευταία κομμάτια
του set.
(Garcia)
Ικανοποιημένοι και χορτασμένοι λοιπόν ρίχνουμε άλλη μια τρεχάλα προς τη μικρή σκηνή
όπου "το σκοτάδι έπαιρνε σιγά σιγά τη θέση του και περίμενε τους άρχοντες του Rotting
Christ" παρόλο που η ώρα ήταν δεν ήταν 19:00.Τρίτη φορά που τους έβλεπα και πάλι με άφησαν
άφωνο.Πολύς λαός τους περίμενε (ο χώρος της μικρής σκηνής ήταν σχεδόν γεμάτος),οι
Christ έπαιζαν στην έδρα τους και τα πάντα προμήνυαν όλεθρο.Όπως και έγινε από την πρώτη
νότα της απαγγελίας του "ΧΞΣ" που ακούστηκε από τα μεγάφωνα μέχρι και τις τελευταίες
ιαχές του πιο επίκαιρου απο ποτέ "Non Serviam".Το σετ τους βασισμένο στα 3 τελευταία
άλμπουμ κάτι που αποδεικνύει πόσο μπαντάρα είναι καθώς έχουν δημιουργήσει συναυλιακά
must μέσα KAI από τους πρόσφατους δίσκους τους χωρίς να παραπονιέται (σχεδόν) κανείς
που μένουν αναγκαστικά εκτός κάποιοι ύμνοι του παρελθόντος.Είχαμε λοιπόν
666, P'unchaw Kachun - Tuta Kachun / Athanati Este / Κατά Τον Δαίμονα Εαυτού / Nemecic
/ King Of A Stellar War / The Sign Of Evil Existence / Transform All Suffering Into Plagues /
In Yumen-Xibalba / Grandis Spiritus Diavolos / Χάος Γένετο (The Sign Of Prime Creation) / Noctis Era /
Non Serviam μαζί με την καθιερωμένη πια διασκεύη στο Societas Satanas των Thou Art Lord.
O ήχος σε μερικά σημεία μπούκωνε λίγο αλλά η αδρεναλίνη μπάντας και κοινού είχε χτυπήσει κόκκινο,
η σκόνη για όση ώρα έπαιζαν αντικατέστησε τον αέρα και τελικώς οι Rotting Christ και πάλι θριάμβευσαν
(υπό το βλέμμα μάλιστα του Rob Halford ο οποίος τους παρακολουθούσε από τα παρασκήνια).
(Rotting Christ)
Μετά λοιπόν από αυτή τη φρενήρη εμφάνιση και με τις αντοχές μας
αρκετά μειωμένες βρήκαμε την απαραίτητη ξεκούραση στο χορτάρι της
μεγάλης σκηνής υπό τους ήχους των Black Rebel Motorcycle Club "θάβοντας"
έτσι δυστυχώς την εμφάνιση τους καθώς ήθελα πολύ να τους ακούσω προσεκτικά
αλλά κατέληξα να ακούω μεγάλο μέρος του σετ τους καθιστός και σχετικά μακριά.
Μπήκαν με το "Beat the devil's tattoo" ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα
κομμάτια τους κάτι που μου προξένησε εντύπωση και συνέχισαν
με όλες τους τις επιτυχίες ("Aint no easy way","Shuffle your feet",
"Whatever happened... κ.α) και με αρκετή δόση jamming.
Πάντως και εδώ ο κόσμος δεν ήταν ούτε όσος περίμενα σε αριθμό
ούτε ιδιαίτερα εκδηλωτικός σε αντίθεση με τα σχόλια που είχα ακούσει
για την προ ενάμιση χρόνου sold out headline εμφάνισή τους.
Ίσως να φταίει το γεγονός πως η πλειοψηφία του κοινού είχε
έρθει για τους θρύλους του heavy metal JUDAS PRIEST και είχε κατακλύσει
καθόλη τη διάρκεια του σετ των BRMC το Vibe stage με σκοπό να έχουν
την καλύτερη δυνατή θέση και ορατότητα.
Αυτό κάναμε και εμείς λοιπόν θυσιάζοντας τα τελευταία κομμάτια των
Καλιφορνέζων ρόκερς.
(BRMC)
Η ώρα είχε φτάσει.Η νύχτα έπαιρνε σιγά σιγά τη θέση της,το τεράστιο πανό
με το λογότυπό τους υπερκάλυπτε τη σκηνή και αυτό που όλοι ήλπιζαν μετά το
τέλος της συναυλίας τους το καλοκαίρι του '11 στην πλατεία Νερού όπου οι Βρετανοί
μας αποχαιρέτησαν-όχι οριστικά όπως φαίνεται-ήταν γεγονός!
Θα ξαναβλέπαμε Judas,σχετικά σύντομα και με νέο μάλιστα δίσκο στις αποσκευές.
Το τι συνέβη με το που έπεσε το πανό και βγήκαν αφιονισμένοι στη σκηνή μέχρι το
τέλος μου είναι δύσκολο να το περιγράψω.
(Judas Priest)
Ήχος σαν σε CD,stage show όπως αρμόζει στο όνομα τους,rythm section τσιμέντο
(κλισέ αλλά ισχύει),ο Tipton αεικίνητος όπως πάντα και καθηλωτικός,ο "όχι πια καινούριος"
Richie Faulkner σε ρόλο και entertainer (πετούσε πένες,χαμογελούσε στις κοπέλες,παρότρυνε
το κοινό) έχει δέσει απόλυτα με τους υπόλοιπους και μια από τις πιο εμβληματικές
μορφές του μέταλ ο τεράστιος Rob Halford σε εξαιρετική φωνητική φόρμα
να κινεί τα πλήθη με τεράστια ευκολία.
Στήριξαν το νέο δίσκο χωρίς να κουράσουν με τα "Dragonaut",
"Redeemer of souls" & "Halls of Valhalla",στα υπερ απαραίτητα "Painkiller","Breaking the law",
"Living after midnight","Victim of changes","Beyond the realms of death",
"Hell bent for leather" & "Electric eye" μας άκουσαν μέχρι την Αθήνα και το σετ τους
συμπλήρωσαν τα "Metal gods" με σόου "ρομποτικού" Halford on stage,"Devil's Child",
"Turbo lover"(υμνός!!!!),"Jawbreaker" και το εκτεταμένο "You 've got
another thing coming".Σίγουρα μας έλλειψαν πολλά (Nightcrawler,Touch of evil,
Diamonds & Rust,Blood red skies,Judas rising και πάρα πάρα πολλά ακόμα).
Σίγουρα θα θέλαμε να παίξουν όχι μιάμιση ώρα αλλά 3-4 τουλάχιστον.
Σίγουρα θα θέλαμε να τους απολαύσουμε στη μεγάλη σκηνή.
Όμως η τρομακτικά καλή εμφάνιση τους σε συνδυασμό με μια αμεσότητα που
δημιούργησε το Vibe Stage καθώς οι αποστάσεις μεταξύ κοινού και μπάντας μίκρυναν
σημαντικά με αποτέλεσμα μια μαγική εμπειρία.
Δε μπορώ να αποφασίσω αν ήταν καλύτεροι
το '11 ή τώρα.Είμαι σίγουρος όμως πως η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου
έφυγε με ένα πλατύ χαμόγελο είτε προς το δρόμο για το σπίτι του είτε προς το
Terra Stage γιατί ναι είχαμε και συνέχεια.PRODIGY.
Μπάντα που ευχαριστιέμαι ιδιαίτερα κάποια κομμάτια της δε θα πήγαινα όμως εύκολα
να τους δω σε δικό τους σόου.Καλή ευκαιρία λοιπόν καθώς θα έκλεινε η βραδιά με ένα
ξέγνοιαστο πάρτυ.Οφείλω να ομολογήσω πως στη μεγάλη σκηνή η εικόνα ήταν λίγο αστεία.
Μέχρι και τον "πύργο" της κονσόλας αρκετός κόσμος που ίσως να είχε έρθει και
μόνο για αυτούς,καπνογόνα και γενικά κατάσταση ξέφρενη.Πίσω από τον πύργο διάχυτοι
μεταλλάδες που είτε ξαπλωμένοι παρατηρούσαν με περιέργεια(?) είτε πετώντας
στα σκουπίδια τα όποια ταμπού λικνίζονταν στα προστάγματα των Prodigy.
Με συνοδεία λάιβ τυμπάνων και κιθάρας έπαιξαν όλα τα μεγάλα hits τους
(Breathe,Omen,Firestarter, Voodoo People,Smack my Bitch up κτλ) και σε
συνδυασμό με κάποια κομμάτια από το νέο τους άλμπουμ "Invaders must die" έδωσαν ένα
πολύ ικανοποιητικό show με έμφαση στα φώτα και τη σκηνική παρουσία.
Καταλήγοντας θεωρώ την 3η ημέρα του φετινού επετειακού Rockwave για
όποιον την παρακολούθησε μια υψηλού επιπέδου φεστιβαλική εμπειρία.
Δεν ξέρω εάν δεν είχε προκύψει η κοινωνικοπολιτική αναστάτωση
των τελευταίων ημερών αν θα είχε παραπάνω κόσμο (προσωπικά περίμενα παραπάνω)
αλλά όσα πήγαν φάνηκαν να ξεδίνουν και να ξεχνιούνται πραγματικά.
Κάποιο εξόφθαλμο πρόβλημα στην όλη διοργάνωση δεν παρατήρησα,
το πρόγραμμα τηρήθηκε σε μεγάλο βαθμό και ο ήχος κατά γενική ομολογία ήταν από
ικανοποιητικός εώς πολύ καλός στην πάροδο της ημέρας.
Έχουμε ανάγκη τέτοιες συναυλίες και ελπίζω στο άμεσο μέλλον τόσο το Rockwave
όσο και το αντίπαλο δέος Heavy by the sea να δημιουργήσουν ακόμα καλύτερα line up,
για συεχόμενες ημέρες και με ακόμα περισσότερα συγκροτήματα.
Για το SouthernRock.gr Δημήτρης Μουργελάς
