Μετά την επιτυχία του ομότιτλου ντεμπούτο των Boston το 1976, πήρε δύο χρόνια για να κυκλοφορήσουν άλλο ένα LP, αλλά αυτό δεν ήταν τίποτα σε σύγκριση με το διάλειμμα των οκτώ ετών πριν από το τρίτο τους album. Μετά από αυτό, απελευθέρωναν ακόμη πιο σποραδικά τα album τους, αυτά τα μεγάλα διαλείμματα εμπόδισαν πιθανότατα το σχήμα, στο να γίνει ακόμα μεγαλύτερο, αλλά παρόλα αυτά όμως κατάφεραν να ξεχωρίσουν στα 70’s και στα 80’s.

 

Ο Tom Scholz γεννήθηκε (10-3-1947) και μεγάλωσε στο Toledo του Ohio, αλλά σπούδασε στο Massachusetts Institute of Technology (στο Cambridge) ως μηχανικός ήχου. Αποφοιτώντας γύρω στο 1970 έμεινε στη πόλη (Massachusetts), όπου έπιασε δουλειά στην Polaroid και άρχισε να φτιάχνει ένα ιδιωτικό studio ηχογραφήσεως στο σπίτι του.

Ο Scholz έπαιζε κιθάρα, keyboards και έγραφε τραγούδια, τα οποία ηχογραφούσε δουλεύοντας τα και τελειοποιώντας τα επί αρκετά χρόνια μόνος του, φτιάχνοντας έτσι τη μουσική φυσιογνωμία και τον ήχο των Boston. Στην πρώτη εξερευνητική περίοδο το 1976, ο Tom είχε έτοιμο ένα demo (τότε ήταν χωρίς όνομα το σχήμα), με οκτώ τραγούδια που εντυπωσίασαν τον manager Charle McKenzie. Αυτός έμεινε κατενθουσιασμένος και ήρθε αμέσως σε επαφή με τον συνεταίρο του Paul Ahern στο Los Angeles, μέσω τηλεφώνου ο Paul άκουσε το τραγούδι “Rock ‘N’ Roll Band” και δύο μέρες αργότερα πρόσφεραν και οι δύο τους, τις υπηρεσίες τους ως manager στο group. Το demo άρεσε αρκετά και στον Lenny Petze τις Epic Records (υπεύθυνος τις εταιρείας), έτσι ώστε να υπογράψει άμεσα δισκογραφικό συμβόλαιο μαζί με τον Tom Scholz. Τότε ο Tom σχημάτισε το συγκρότημα, με τους Brad Delp (12-6-1951) στο τραγούδι, τον Barry Gouandreau (29-11-1951) στην κιθάρα, τον Fran Sheehan (26-3-1949) στο μπάσο και τον Sib Hashian (17-8-1949) στα τύμπανα, όλοι οι μουσικοί ήταν από την πόλη τις Βοστώνης, τελικά ο manager Ahern σκέφτηκε έτσι το όνομα Boston.

Στο πρώτο LP με τίτλο “Boston” που κυκλοφόρησε τον Αύγουστο του 1976 και έκανε τον κόσμο που το άκουσε άνω κάτω, εκτός από τη φωνή του Delp, η οποία υπήρχε και στο demo, οι υπόλοιποι μουσικοί πρόσθεσαν ελάχιστα πράγματα. Μετά από μερικές αψιμαχίες καθώς η δισκογραφική εταιρεία ήθελε να προσλάβει ένα δικό της μηχανικό ήχου, για το τελικό remix, ενώ ο Scholz ήθελε να τα έχει όλα υπό τον έλεγχο του, το υπόλοιπο σχήμα μετακόμισε στο Los Angeles για να ηχογραφήσει μερικά επιπλέον τραγούδια. Ο Scholz όμως ολοκλήρωσε κρυφά το album στο δικό του ιδιόκτητο studio. Άλλωστε το πρώτο τους album, παρότι κυκλοφόρησε το ’76, είχε ήδη αρχίσει να ηχογραφείται πριν το 1973. Το Δεκέμβριο του 1976, το single “More Than A Feeling” έφτασε στο Νο.5, ενώ την πρωτοχρονιά του 1977 το album ανέβηκε στο Νο.3, για να παραμείνει στα charts για δύο χρόνια και να πουλήσει τότε 10 εκατομμύρια αντίτυπα (οι πωλήσεις του συνεχίζονται μέχρι και σήμερα), ενώ έχει γίνει 17 φορές πλατινένιο. Όχι μόνο χάρη στο hit “More Than A Feeling”, αλλά κυρίως χάρη στον ευφυή νέο ήχο της κιθάρας που ο Scholz επινόησε και στη βοήθεια των εύληπτων, δυναμικών ρεφραίν. Θα πρέπει βέβαια να σημειώσουμε και την πρωτόγνωρη για την εποχή χρήση ηχητικών εξαρτημάτων που παρήγαγαν νέα ηχητικά εφέ. Το Heavy Rock των Boston ήταν γεμάτο και μελωδικά δυνατό. Το “Boston” είναι ίσως ο ορισμός του θαύματος ενός δίσκου, το ντεμπούτο τους είναι ουσιαστικά ένα από τα μεγαλύτερα Rock album της δεκαετίας του '70 και όλων των εποχών, για το Hard Rock. Κάθε τραγούδι από το δίσκο, πρέπει να παίζεται σε όλους τους κλασικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς όλου του κόσμου, μέχρι σήμερα. Οι Boston είχαν επίσης μια τάση στο να γράφουν μερικές από τις καλύτερες δυναμικές μπαλάντες που θα ακούσετε ποτέ.

Μετά την κυκλοφορία του πρώτου album o Goudreau κατέγραψε ένα προσωπικό δίσκο, με τους Delp και Hashian, που ήταν πολύ παρόμοιος με τον ήχο των Boston.

 

 

Το δεύτερο LP “Don’t Look Back” κυκλοφόρησε τον Αύγουστο του 1978, γνωρίζοντας ανάλογη εμπορική επιτυχία, ενώ έγινε 11 φορές πλατινένιο. Μέτα από μια περιοδεία, περιορισμένη σε έκταση το 1979, ησυχία επικράτησε γύρω από το συγκρότημα για ένα αρκετά μεγάλο διάστημα. Όπως φαίνεται κάποια στιγμή μετά την ηχογράφηση του δεύτερου LP, οι Boston, μετακόμισαν στην California και από τα παλιά μέλη εκτός από τον Tom Scholz παραμένει μόνο ο τραγουδιστής Brad Delp, ενώ στο σχήμα προσχώρησε ο κιθαρίστας Gary Pihl (από το 1977 μέχρι και το 1984 ήταν μαζί με τον Sammy Hagar).

Όμως, τότε υπήρξαν διάφορα προβλήματα μεταξύ των μελών του συγκροτήματος και της δισκογραφικής εταιρείας, προκαλώντας στο σχήμα αδράνεια για χρόνια. Ο Scholz αφιέρωσε τον εαυτό του στην ανάπτυξη μια την εμπορική προώθηση του Rockman και του Power Soak, δύο χειροποίητων ηχητικών μηχανημάτων (πατέντα του ίδιου), που μπορούσαν να κάνουν κάθε κιθαρίστα ικανό ν’ αναπαράγει το μοναδικό ήχο των Boston. Στην διάρκεια αυτής της περιόδου, ο δεύτερος κιθαρίστας Barry Gouandreau, αφού ηχογράφησε ένα προσωπικό album, κατόρθωσε τελικά να έρθει ξανά στην επιφάνεια, αργότερα με τους πολύ καλούς Orion The Hunter το 1984.

 

 

Το τρίτο album τους, είχε προγραμματιστεί να βγει το 1981, αλλά στη συνέχεια οι Boston εξαφανίζονται από την δισκογραφία για να κυκλοφορήσουν τελικά το τρίτο τους album “Third Stage” το 1986, όπου μόνο ο Scholz και ο Delp είχαν μείνει από την αυθεντική σύνθεση. Πάντως το LP αυτό καθώς και το single “Amanda” έγιναν Νο.1. Έγινε και αυτό 7 φορές πλατινένιο και κατόρθωσε να εδραιώσει τη φήμη του σχήματος παγκοσμίως και να κερδίσει τω σεβασμό όλων, έτσι ο δίσκος βρήκε το δρόμο του προς το αγοραστικό κοινό. Ο Gary Pihl συμμετείχε στο “Third Stage”, (αλλά και στα επόμενα album των Boston που κυκλοφόρησαν μετά το 1994 μέχρι και το 2003).

Το σχήμα επέστρεψε και πάλι στις περιοδείες, το 1987 έπαιξαν ως Headline στο περίφημο Texas Jam.

Οι παραγωγές του Tom Schulz μπορεί να είναι λίγο βασανιστικές, αλλά αγγίζουν την τελειότητα, εξ ου και ο λόγος που σε 40 περίπου χρόνια καριέρας έχουν βγάλει μόνο 6 studio albums. Καταπληκτικός ήταν επίσης και δεν μπορούμε να ξεχάσουμε τον ήχο της κιθάρας, η οποία ήταν επίσης αρκετά εντυπωσιακή.

Το ταλέντο που έχει αυτό το σχήμα περισσεύει, απλώς ν’ αναφέρουμε τα καταπληκτικά φωνητικά του Brad Delp, ο οποίος επηρέασε πολλούς Rock τραγουδιστές στα τέλη της δεκαετίας του ’70, αλλά και στα 80’s.

 

 

Τελικά ο Brad Delp αποχώρησε από το σχήμα για να ενταθεί στους αξιόλογους RTZ, κάνοντας μαζί τους το “Return To Zero” στα 1991, αλλά και δύο δίσκους με αρχειακό υλικό, τα “Lost” (1998) και “Lost And Found” (2004). Ενώ επίσης ο Brad Delp μαζί με το Barry Goudreau έκαναν ένα δίσκο μαζί το “Delp And Goudreau” (2003).

Δυστυχώς, η ποιότητα έπεσε μετά την δεκαετίας το ’80, άλλα οι Boston επιστρέφουν στην δισκογραφία το 1994 με το “Walk On” (2 φορές πλατινένιο), εδώ τα φωνητικά έχει αναλάβει ο Frank Cosmo (ex- Orion The Hunter). Επόμενος δίσκος των Boston μετά από 8 ολόκληρα χρόνια, είναι το “Corporate America” του 2002, όπου έχει επιστρέψει μερικώς ο Delp και μοιράζετε τα φωνητικά μαζί με τον Cosmo. Ενώ μετά από 11 χρόνια έχουμε άλλο ένα νέο album του group, το 2013 με το album “Life, Love & Hope”, ένα album που δουλευόταν για περίπου 10 χρόνια και περιλαμβάνει αρκετούς τραγουδιστές, (David Victor, Brad Delp, Kimberly Dahme, Tommy DeCarlo και Tom Scholz).

 

1). "More Than A Feeling" - (Boston, 1976)

2). "Long Time" - (Boston, 1976)

3). "Don’t Look Back" - (Don’t Look Back, 1978)

4). "Peace Of Mind" - (Boston, 1976)

5). "Rock ‘N’ Roll Band" - (Boston, 1976)

6). "Amanda" - (Third Stage, 1986)

7). "Smokin’" - (Boston, 1976)

8). "Feelin’ Satisfied" - (Don’t Look Back, 1978)

9). "Something About You" - (Boston, 1976)

10). "A Man I’ll Never Be" - (Boston, 1976)

11). "Cool The Engines" - (Third Stage, 1986)

12). "I Need Your Love" - (Walk On, 1994)

13). "Walk On Medley: Walk On" - (Walk On, 1994)

14). "We’re Ready" - (Third Stage, 1986)

15). "A Man I’ll Never Be" - (Don’t Look Back, 1978)

+1). "Foreplay/ Long Time" - (Boston, 1976)

 

 

BOSTON [1976]

DON’T LOOK BACK [1978]

THIRD STAGE [1986]

WALK ON [1994]

CORPORATE AMERICA [2002]

LIFE, LOVE & HOPE [2013]

 

Το 1976 ο Tom Scholz είχε δηλώσει σε μια εφημερίδα της Βοστώνης, ότι ως νεαρός στο Ohio, είχε επηρεαστεί από τα συγκροτήματα του Boston sound. Αυτό το είχε πει μάλλον για να κολακέψει τους Βοστωνέζους ώστε ν’ αγοράσουν το δίσκο του, αφού αλλού ως κυριότερες επιρροές του αναφέρονται ο Jeff Beck, ο Joe Walsh και οι Led Zeppelin.

 

 

Ας δούμε με λίγα λόγια τι δείχνουν τα εξώφυλλα των δίσκων τους…

“Boston”, διαστημόπλοια σε σχήμα κιθάρας εγκαταλείπουν έναν πλανήτη που εκρήγνυται, τα διαστημόπλοια έχουν όλα μπλε φλόγες να βγαίνουν από το κάτω μέρος τους.

“Don’t Look Back”, το διαστημόπλοιο πετά χαμηλά ή ίσως και να πλανάται πάνω από ένα καταπράσινο, κρυσταλλικό πλανήτη, επίσης διαθέτει και προβολείς.

“Third Stage”, το διαστημόπλοιο είτε κατευθύνθηκε προς, ή ίσως μόλις έχει συνδεθεί με ένα μεγαλύτερο επίπεδο διαστημόπλοιο, πάνω από έναν πλανήτη.

 

 

“Walk On”, το διαστημόπλοιο φαίνεται να έχει ήδη συντρίβει πάνω σε ένα βράχο, σε κάποιο πλανήτη.

“Corporate America”, το διαστημόπλοιο πετά προς έναν πλανήτη που μοιάζει σαν τη Γη.

“Life, Love & Hope”, το διαστημόπλοιο πετά στο διάστημα, κοντά σε ένα νεφέλωμα.

 

 

Δυστυχώς όμως, στις 9 Μαρτίου του 2007 ο Bradley Edward Delp αυτοκτόνησε στο σπίτι του, η αιτία ήταν δηλητηρίαση από μονοξείδιο του άνθρακα.

 

 

Tweet