ΑΛΛΑ ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ
AΦΙΕΡΩΜΑ KISS
- Λεπτομέρειες
- Savvas Sinodinos - 10 Οκτώβριος 2016
KISSTORY
ΚΕΙΜΕΝΟ: ΧΡΗΣΤΟΣ ΣΤΑΜΕΛΟΣ
KISS
KISSTORY
"YOU WANT THE BEST, YOU GOT THE BEST...
THE HOTTEST BAND IN THE WORLD... KISS"
ΠΡΟΛΟΓΟΣ
Το κείμενο που ακολουθεί ανήκει στον Χρήστο Σταμέλο, δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά το 1999. Το πρώτο μέρος το Μάρτιο του ’99 και το δεύτερο το Μάιο του ’99, στο τότε περιοδικό/ fanzine “Long Live Rock” στα τεύχη 2 και 3. Το εν λόγο περιοδικό δεν υπάρχει πια, ενώ ο Χρήστος Σταμέλος μας παραχώρησε ευγενικά τα δικαιώματα να δημοσιεύσουμε αυτό το αφιέρωμα, αφού δεν υπάρχει στο internet και για πρώτη φορά δημοσιεύετε εδώ στο φιλόξενο site του Southern-Rock.GR. Στην προσπάθεια μας αυτή το αφιέρωμα ξαναγράφτηκε εξ αρχής με τον ίδιο σχεδόν τύπο γραμμάτων. Διατηρήσαμε τη γλώσσα και την ορθογραφία του πρωτότυπου κειμένου, πιστεύοντας ότι έτσι συμβάλουμε όσον το δυνατόν στη καλύτερη διατήρηση του αρχικού υλικού-κειμένου.
KISS-TORY
KISS: Κλείστε τα μάτια σας προφέρετε αυτή τη λέξη και σκεφτείτε τι σας έρχεται στο μυαλό. Φωτιές, εκρήξεις, εκκεντρικά κοστούμια, μακριές γλώσσες, μακιγιάζ, ένταση, Rock ‘n’ Roll, πάθος, “Love Gun”, “Detroit Rock City”, “I Was Made For Loving You”. Ίσως όλα αυτά μαζί… ίσως περισσότερα. Σκεφτείτε πιο άλλο Hard Rock συγκρότημα μοιάζει με τους KISS. Πιο άλλο συγκρότημα έχει γίνει κόμικ, γραβάτα, μπάλα του baseball, τράπουλα, puzzle. Κανένα. Από το 1972 που σχηματίστηκαν, έφτασαν εκεί που δεν έφτασε κανένα άλλο Rock συγκρότημα. Και δεν είναι τυχαίο που σήμερα, τόσα χρόνια μετά, είναι ακόμα ψηλά με το ίδιο κέφι και πιστεύουν τα ίδια πράγματα. Οι KISS είναι μοναδικοί και αυτό δεν μπορεί να το αρνηθεί κανείς. Η ιστορία τους τα έχει όλα: Rock ‘N’ Roll, sex, drugs, επιτυχίες, αποτυχίες, ρεκόρ, ακόμα και θάνατο (Eric Carr) και βεβαίως ζωή. Ο θρύλος πίσω από τις μάσκες ήταν και παραμείνει μεγάλος. Και βέβαια θυμηθείτε την απογοήτευση όταν τις έβγαλαν. Και όχι μόνο αυτό. Η ζωή πίσω από τις μάσκες βρήκε πολλούς μιμητές όπως οι Crimson Glory και πολλά άλλα Αμερικανικά κυρίως συγκροτήματα.
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Η ιστορία των KISS αρχίζει το 1970 όταν ο Paul Stanley και ο Gene Simmons γνωρίζονται με τον Steve Coronel. Ο Coronel, έπαιζε κιθάρα μαζί με τον Stanley στους Tree το 1969 και είχε συνεργαστεί με τον Simmons στους Coffee (όλα αυτά ήταν συγκροτήματα που η ζωή του διήρκησε πολύ λίγο). Η συνάντηση αρχικά δεν απέδωσε καρπούς μιας και ο ένας δεν άρεσε στον άλλον. Ήταν όμως μοιραίο να συνεργαστούν αφού έγινε μια δεύτερη συνάντηση κανονισμένη από τον Coronel, συνάντηση που τους οδήγησε στην απόφαση να φτιάξουν ένα συγκρότημα. Κουρασμένοι απ’ όλα τα σχήματα που είχαν στο παρελθόν, ήθελαν να παίξουν δικό τους υλικό και να κάνουν κάτι παραπάνω από διασκευές και εμφανίσεις σε clubs της Νέας Υόρκης. Ονομάστηκαν Rainbow για να καταλήξουν στο Wicked Lester, μόνο που εδώ δεν έπαιζε ο Coronel. Το σχήμα αποτελούσαν οι Gene Simmons (μπάσο/ φωνητικά), Paul Stanley (κιθάρα/ φωνητικά), Brooke Ostrander (πιάνο/ πνευστά), Ron Leejack (κιθάρα) και Tony Zarella (ντράμς). Έχοντας υπογράψει συμβόλαιο για ένα album με την Epic Records, ηχογράφησαν το 1971 δέκα τραγούδια με παραγωγό τον Ron Johnson. Η Epic απέρριψε το δίσκο και οι Simmons/ Stanley απέλυσαν τα υπόλοιπα μέλη. Έτσι έπρεπε να βρουν νέα μέλη και βρήκαν τον ντράμερ Peter Criss (μέσω μιας αγγελίας στο περιοδικό Rolling Stone τον Απρίλιο του 1972). Ο Criss είχε παίξει στο ομώνυμο album των Chelsea (1970, Decca Records) και άρχισαν πρόβες τελειοποιώντας τον ήχο τους. Παράλληλα έκαναν και άλλες δουλειές για να καλύπτουν τα έξοδα τους, ο Peter έκανε ραδιοφωνικά jingles, ο Gene δίδασκε στο “P.S. 75 Emily Dickinson” δημόσιο σχολείο του Manhattan και ο Paul οδηγούσε ταξί. Ο Paul και ο Gene εκείνη την εποχή έκαναν δεύτερα φωνητικά στο ομώνυμο album της Lyn Christopher (1973, Paramount Records). Το όνομα KISS το επέλεξαν μετά από μια ιδέα του Paul Stanley, ενώ το σχήμα συμπληρώθηκε με την προσθήκη του lead κιθαρίστα Ace Frehley, μετά από μια αγγελία που έβαλαν οι τρεις KISS στη εφημερίδα Village Voice. Ο Ace έπαιζε στους Molimo (είχαν και αυτοί μια αποτυχημένη προσπάθεια για να δουν το album τους να κυκλοφορεί από την RCA).
Ήδη το συγκρότημα είχε αποφασίσει να φορέσει make up και κάθε μέλος να αναπαριστά έναν χαρακτήρα, ο Paul τον star εραστή, ο Gene τον δαίμονα, ο Ace τον διαστημάνθρωπο και ο Peter τον άνθρωπο γάτα, άρχισαν εμφανίσεις σε μικρά clubs και γρήγορα δημιούργησαν ένα κλοιό οπαδών. Τον Ιούνιο του 1973, προσέλαβαν τον μηχανικό ήχου του Jimi Hendrix, τον περίφημο Eddie Kramer για να κάνει παραγωγή σ’ ένα demo πέντε τραγουδιών, το οποίο στάλθηκε σαν μέρος ενός press kit στις δισκογραφικές εταιρείες. Τον Αύγουστο σε μια συναυλία στο Hotel Diplomat, τους ανακαλύπτει ο μελλοντικός τους manager Bill Aucoin, ο οποίος ενθουσιασμένος τους υπόσχεται ότι θα έχουν υπογράψει συμβόλαιο μέσα σε δύο εβδομάδες. Οι KISS υπογραφούν με την νεότευκτη Casablanca Records. Τον Οκτώβριο ηχογραφούν στα “Bell Sound Studios” της Νέας Υόρκης, το πρώτο τους album με παραγωγούς τους Kenny Kerner και Richie Wise. Το ομότιτλο album “Kiss” κυκλοφορεί τον Φεβρουάριο του 1974 κι έφτασε ως το Νο.87 του Billboard, ενώ η πρώτη περιοδεία τους στην Αμερική έγινε σαν support στους Suzi Quatro, Manfred Man, Blue Oyster Cult και Rory Gallagher. Το “Kiss” ήταν ένα δυνατό album που έδειχνε τα πρώτα σημάδια της μεγάλης ιστορίας που θ’ ακλουθούσε. Κομμάτια δυναμίτες όπως “Deuce”, “Strutter”, “Black Diamond”, “Cold Gin” κ.α. είναι τα καλύτερα διαπιστευτήρια τους, ενώ σαν singles είχαν κυκλοφορήσει τα “Nothin’ To Lose”, “Kissin’ Time” (No.83) και “Strutter”. Ακολουθεί το “Hotter Than Hell” (Νοέμβριος 1974, Νο.100), ελαφρώς κατώτερο από το προηγούμενο, αλλά με Hard Rock κομμάτια όπως “Parasite”, “Got To Choose”, “Hotter Than Hell” και “Watching You”. Το single “Let Me Go Rock ‘N’ Roll” ήταν μάλλον λάθος επιλογή, γι’ αυτό δεν έγινε και γνωστό. Τον Μάρτιο του 1975 κυκλοφορεί αυτό που λέμε breakthrough album το “Dressed To Kill”. Με μια πολύ καλη παραγωγή από τον Neil Bogart που ήταν ο ιδιοκτήτης και πρόεδρος της Casablanca Records. Το album φτάνει έως το Νο.32 και βγάζει την πρώτη μεγάλη επιτυχία τους, τον ύμνο “Rock ‘N’ Roll All Nite” (No.68) και λίγο αργότερα, την ίδια χρονιά Νο.12 σε live εκτέλεση, δεύτερο single το “C’mon And Love Me”.
Ήδη η φήμη των KISS εδραιώνεται, οι συναυλίες τους συνεχίζονται σε εξαντλητικό βαθμό και οι αρένες γεμίζουν με το συγκρότημα σαν headliner. Το διπλό “Alive !” (Σεπτέμβριος 1975, No.9) έρχεται σαν επιστέγασμα της φήμης τους για τα μεγαλειώδη live τους. Σήμερα το “Alive !” Θεωρείται σαν ένα από τα καλύτερα live όλων των εποχών και χρησιμοποιείται σαν μέτρο σύγκρισης γι’ άλλα live albums. Οι εκτελέσεις των τραγουδιών κάνουν τις studio ηχογραφήσεις να ωχριούν. Ειδικά το καταιγιστικό “100.000 Years”, με το απίστευτο drum solo του Peter Criss είναι πολύ εντυπωσιακό. Στα τέλη του 1975 δημιουργείται το Kiss Army, το επίσημο fan club του συγκροτήματος, που αριθμεί χιλιάδες μέλη σ’ όλο το κόσμο. Παρ’ όλα αυτά η Ευρώπη αντιστέκεται για λίγο όμως ακόμα, τον Μάιο του 1976 παίζουν στο “Free Trade Hall” του Manchester, ενώ ταυτόχρονα κυκλοφορεί, το για πολλούς κλασικό album τους, “Destroyer”. Μια καταπληκτική παραγωγή του Bob Ezrin με ποικιλόμορφους ήχους εγχόρδων και συμμέτοχη χορωδίας φτάνει έως το Νο.11 στην Αμερική και στο Νο.12 της Αγγλίας. Το “Destroyer” περιέχει κομμάτια όπως “Detroit Rock City”, “God Of Thunder”, “Shout It Out Loud” και φυσικά τη μπαλάντα “Beth”, ερμηνευμένη από τον Peter Criss. Αυτό το κομμάτι έμελλε να γίνει η μεγαλύτερη hit single επιτυχία τους, φτάνοντας στο Νο.7 της Αμερικής και το “Destroyer” έγινε το δεύτερο πλατινένιο album τους. Η KISS-mania μόλις είχε αρχίσει. Τον Ιούλιο του 1976 κυκλοφορεί το “Originals” ένα κουτί με τα τρία πρώτα album τους μαζί μ’ ένα ένθετο με την ως τότε ιστορία τους. Το “Originals” πούλησε 250.000 αντίτυπα και σήμερα είναι collector’s item από τους fans του συγκροτήματος. Η δισκογραφική τους εταιρεία στην Ιαπωνία, λίγα χρόνια αργότερα (1978) κυκλοφόρησε το “Originals II”, με τα albums “Destroyer”, “Rock ‘N’ Roll Over” και “Love Gun” καθώς και χάρτινες μάσκες μέσα.
Ήδη στην αγορά άρχισαν να εμφανίζονται δεκάδες αναμνηστικά (merchandising material) όπως πχ… t-shirts, puzzle, sleeping bags, καπέλα, ραφτά, κονκάρδες, τσίχλες, πικ-απ, κούκλες, χρυσοί δίσκοι, τετράδια και πολλά άλλα που οι fans μάζευαν ασύστολα. Σ’ αυτό τον οργασμό παραγωγής-κατανάλωσης, που προκαλούσε το όνομα KISS συνέβαλαν και τα albums “Rock ‘N’ Roll Over” (Νοέμβριος 1976, Νο.11) και “Love Gun” (Ιούνιος 1977, Νο.4). Το μεν πρώτο περιείχε την επιτυχία “Hard Luck Woman” (No.15), ένα κομμάτι με πολλά Country στοιχεία, ερμηνευμένο από τον Peter Criss, καθώς και το “Calling Dr. Love” (No.16). Το δε “Love Gun” έβγαλε την επιτυχία “Christine Sixteen” (No.25) καθώς και το ομώνυμο single που έφτασε έως το Νο.61, πάντα στην Αμερική. Ένα ιδιαίτερο στοιχείο αυτού του δίσκου είναι ότι ο Ace Frehley τραγούδησε για πρώτη φορά και μάλιστα στο “Shock Me”. Τον Μάιο της ιδίας χρονιάς, μια Ιαπωνική περιοδεία σε τέσσερεις πόλεις σπάει τα ρεκόρ προσέλευσης που μέχρι τότε είχαν οι Beatles.
Εδώ θα πρέπει να σημειώσουμε ότι το 1977 οι KISS, ζούσαν το απόλυτο Rock ‘N’ Roll τρόπο ζωής, μ’ όλες τις καταχρήσεις που επιβάλει το alcohol (Ace Frehley), drugs (Peter Criss) και αχαλίνωτο sex ειδικά ο Gene Simmons. Από το κρεβάτι του κυρίου Simmons πέρασαν η Cher, η Dianna Ross και πάρα πολλές soft porno starlets. Κάτι που δεν γνωρίζουν πολλοί, είναι ότι λόγω της μειωμένης απόδοσης του Ace Frehley στο studio χρειάστηκε να βάλουν ένα χεράκι διάφοροι session μουσικοί όπως ο Dick Wagner (από το σχήμα του Alice Cooper) στα “Sweet Pain” και “Great Expectations” από το album “Destroyer”. Στο δε “Alive II” (Νοέμβριος 1977, Νο.7), στα studio τραγούδια έχουμε τον Rick Derringer να παίζει στο “All American Man” και τον Bob Kulick στο “Rocking In The USA” και “Larger Than Life”. Αυτή η περίοδος (Νοέμβριος 1977 – Νοέμβριος 1978) είναι η πιο παραγωγική δισκογραφικά για το συγκρότημα. Εκτός από το “Alive II”, που έβγαλε δύο singles, το live “Shout It Out Loud” (No.54) και το “Rocket Ride”, κυκλοφορούν τα περίφημα 4 προσωπικά album τους και μια διπλή συλλογή. Το 1978 ετοιμάζουν την πρώτη ταινία τους με τίτλο “KISS Meets The Phantom Of The Park” που όταν προβάλλεται στο νυχτερινό πρόγραμμα του καναλιού NBC (η ταινία γυρίστηκε με σκοπό να προβληθεί μόνο στην τηλεόραση), έκανε ρεκόρ τηλεθέασης στο συγκεκριμένο κανάλι.
Η κυκλοφορία των solo albums ήταν πραγματικά ένα πρωτότυπο project, κυκλοφόρησαν ταυτόχρονα την ιδια μέρα (18 Σεπτεμβρίου 1978) και έγιναν την ίδια μέρα πλατινένια, με πωλήσεις 1.250.000 αντιτύπων. Βέβαια αργότερα όταν η εταιρεία δέχτηκε επιστροφές από τα μη πωληθέντα αντίτυπα βρεθήκαν μπροστά σε μια έκπληξη, με τόνους βινυλίου να επιστρέφουν σαν απούλητα. Και τα τέσσερα album είχαν για τίτλο το όνομα του κάθε μέλους και το ιδιο art work, ενώ περιείχαν και μια αφίσα του καθ’ ενός. Όσον άφορα την μουσική τους, το album του Paul Stanley (Νο.40) ήταν μάλλον τυπικό KISS album, του Gene Simmons (Νο.22) λυρικό και μελωδικό με guests ονόματα όπως η Cher, Joe Perry και Donna Summer. Ο Peter Criss (No.43) παρουσίασε ένα διαφορετικό album, επηρεασμένο από τη Jazz και το Blues, που μάλλον δεν άρεσε στους οπαδούς του συγκροτήματος, ενώ το album του Ace Frehley ήταν το πιο επιτυχημένο (Νο.26), βγάζοντας την επιτυχία “New York Groove” (Νο.13) μια σύνθεση του Russ Ballard που την είχε δώσει στους Hello. Και σαν να μην έφταναν τα τέσσερα προσωπικά album είχαμε και ένα best of με τίτλο “Best Of The Solo Albums”, ακόμα υπάρχει και η Αυστραλέζικη έκδοση του best με φοβερό εξώφυλλο. Και τα τέσσερα album επανακυκλοφόρησαν σε 4 CD’s και μάλιστα remaster. Όσο για το διπλό Best of που ανέφερα πιο πάνω, είναι το “Double Platinum” (Απρίλιος 1978, No.24), τίποτα περισσότερο από μια best of διπλή συλλογή, με κάποια κομμάτια σε remixes και το “Strutter” σε νέα εκτέλεση σαν “Strutter ’78”. Στην τεραστία στρατιά του merchandising, προστίθενται δύο comics της Marvel, με τους KISS φυσικά που έγιναν αμέσως best sellers.
Τον Ιούνιο του 1979 κυκλοφορεί το “Dynasty” (No.9), με ελαφρά πιο εμπορικό ήχο. Η μεγάλη επιτυχία “I was Made For Loving You” (No.11), δίχασε τους σκληροπυρηνικούς οπαδούς τους, καθώς έγινε μεγάλη επιτυχία στις disco και παραμένει έως σήμερα σαν κλασσικό dance κομμάτι. Εδώ σε αυτό τον δίσκο ο Criss παίζει drums μονο στο “Dirty Livin’” λόγω των κακώσεων που του προκάλεσε ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Στα υπόλοιπα κομμάτια παίζει ο Anton Fig (session drummer και στο solo album του Frehley), ενώ στο “I Was Made For Loving You”, παίζει ο Richie Fontana (session drummer στο solo album του Stanley). Η περιοδεία του “Dynasty” ήταν η τελευταία για τον Peter Criss, γιατί στο επόμενο album τους “Unmasked” (Ιούνιος 1980, No. 35), αν και εμφανιζόταν στο εξώφυλλο του δίσκου, δεν έπαιζε ούτε μια νότα. Το “Unmasked” είναι ίσως το πιο αδύναμο album τους, γι’ αυτό και δεν πούλησε, ο Anton Fig έπαιζε όλα τα drums, ενώ το single “Shandi” έφτασε έως το (No.47). Τελικά ο Eric Carr αντικαθιστά τον Peter Criss στα drums. Τον Νοέμβριο του 1981 κυκλοφορεί το “(Music From) The Elder”, ένα concept album επηρεασμένο από τα βρετανικά Progressive συγκροτήματα. Το “Elder” (No.75), πατώνει εμπορικά και δημιουργεί πολλά προβλήματα ακόμα και στην ίδια την εταιρεία τους, την Casablanca, που κάτι τέτοιες απονενοημένες κινήσεις την οδηγούν σε κατάρρευση και απορρόφηση από την Polygram. Είναι χαρακτηριστικό ότι μετά τα υπέρογκα έξοδα που έκαναν οι KISS για τις ηχογραφήσεις τους, την αποτυχία των 4 προσωπικών album τους, η Casablanca καταρρέει. Φυσικά για το συγκρότημα, ούτε λόγος για περιοδεία, αφού κανένας δεν ενδιαφερόταν να τους δει να ερμηνεύουν ένα album που δεν τους αντιπροσώπευε. Η κρίση στις τάξεις τους συνεχίζεται με την αποχώρηση του Ace Frehley, το 1982.
Στο “Creatures Of The Night” (Οκτώβριος 1982, Νο.45), τις κιθάρες παίζουν οι Vincent Cusano (αργότερα Vincent), Steve Ferris και Robben Ford. Ο Ace Frehley αν και εμφανιζόταν στο εξώφυλλο του δίσκου, δεν έπαιζε ούτε μια νότα. Τελικά την θέση του Frehley στην κιθάρα παίρνει ο Vinnie Vincent, ενώ δισκογραφικά τον Σεπτέμβριο του 1983 σόκαραν τον κόσμο με το “Lick It Up” (Νο.24), αφού στο εξώφυλλο του δίσκου εμφανίζονται (επί τέλους) χωρίς μάσκες. Να δούμε όμως και ορισμένες ιδιαίτερες κυκλοφορίες που αφορούν το συγκρότημα, όπως το “Killers” (Ιούνιος 1982) μια συλλογή που περιέχει και 4 νέα τραγουδια με τον Bob Kulick στην κιθάρα τα οποία είναι τα “I’m The Legend Tonight”, “Down On Your Knees”, “Nowhere To Run” “Partners In Crime”. Το “Killers” κυκλοφόρησε μόνο στην Ευρώπη και Ιαπωνία. Τα πρώην μέλη, Peter Criss και Ace Frehley, έκαναν solo καριέρες στην δεκαετία του ’80. Ο Criss ήταν ο άτυχος της παρέας, αφού και τα δύο προσωπικά album του απέτυχαν παταγωδώς “Out Of Control” (Σεπτέμβριος 1980) “Let Me Rock You” (Οκτώβριος 1982), αυτό δεν κυκλοφόρησε ούτε καν στην Αμερική.
Ο Ace Frehley σχημάτισε τους Frehley’s Comet, στους οποίους έγιναν πολλές αλλαγές μελών, αλλά τα album τους ήταν πολύ καλά. Η δισκογραφία τους είναι η εξής “Frehley’s Comet” (Απρίλιος 1987, Νο.43), “Live+1” (Φεβρουάριος 1988), “Second Sighting” (Μάιος 1988, Νο.81), “Trouble Walkin’” (Οκτώβριος 1989, Νο.102). Το 1998 κυκλοφόρησε το “Loaded Deck” (Ιανουάριος) κατι σαν best με ακυκλοφόρητες εκτελέσεις κομματιών του και κάποια σπάνια tracks, όπως το ακυκλοφόρητο “One Plus One” (είχε μείνει έξω από τις ηχογραφήσεις του πρώτο του album), μια διασκευή στο “Do Ya”, σύνθεση του Jeff Lynn των ELO και φυσικά μια ηχογράφηση του “Rock Soldiers” που το έχει γράψει ο Ace μαζι με τον Chip Taylor, (που έχει μείνει στην ιστορία γιατί έγραψε το “Wild Thing” των Troggs). Επίσης υπάρχει ακόμα ένα τύπου best, το “12 Picks” (Απρίλιος 1997), όπου περιέχει κάποια ακυκλοφόρητα τραγούδια του. Ο Vinnie Vincent, παρά τις αξιόλογες επιδόσεις του τόσο στο “Lick It Up” όσο και στην τουρνέ που ακολούθησε, δεν πήγε καλά όμως σε προσωπικό επίπεδο με τους υπόλοιπους (δηλ. τον Stanley και τον Simmons) και απολύθηκε το 1984. Όπως έχετε καταλάβει η βάση του συγκροτήματος είναι οι Simmons/ Stanley που έχουν συστήσει την εταιρεία KISS και οι άλλοι μουσικοί που συμμετέχουν είναι με μισθό, κάτι πολύ συνηθισμένο σε όλα τα συγκροτήματα.
Δύο χρόνια αργότερα ο Vincent κυκλοφορεί το “Vinnie Vincent Invasion” (Αύγουστος 1986) και “All Systems Go” (Μάιος 1988) και το EP “Euphoria” (1996). Οι προσπάθειες του όμως για μια καλή επάνοδο στην δισκογραφία δεν έχουν ευοδωθεί ακόμη έως τώρα. Την θέση του στους KISS παίρνει ο Mark St. John (ex-Dali), ένας δεξιοτέχνης κιθαρίστας, όπως φαίνεται στο “Animalize” (Σεπτέμβριος 1984, No.19), ο οποίος ατύχησε να συνεχίσει με το συγκρότημα λόγω παρατεταμένης ασθενείας του. Το “Animalize” ήταν η πιο επιτυχημένη παραγωγή του Paul Stanley. Έβγαλε το single “Heaven’s On Fire” (No.49), ενώ ο Gene Simmons αρχίζει να εστιάζει το ενδιαφέρον του σε παραγωγές άλλων συγκροτημάτων αλλά κάνοντας και management καλλιτεχνών, όπως της Diana Ross με την οποία έζησε αρκετό καιρό μαζί.
Η κυκλοφορία του “Asylum” (Σεπτέμβριος 1985, No.20), έφερε μια ανανέωση στον ήχο τους, με τον Bruce Kulick στην κιθάρα (ex-Blackjack, το συγκρότημα του Michael Bolton, αλλά έπαιξε και στο “Great American Music” των Good Rats). Με την ίδια σύνθεση κυκλοφορούν το φοβερά επιτυχημένο album “Crazy Nights” (Σεπτέμβριος 1987, Νο.18 USA, No.4 UK). Ο ήχος τους είναι AOR και η παραγωγή ανήκει στον Ron Nevison (Heart, Survivor κλπ). Το “Crazy Nights”, εκτός από το ομώνυμο κομμάτι έβγαλε επιτυχίες όπως το “Reason To Live” (No.33 UK) και το “Turn On The Night” (No.41 UK), όπως καταλάβατε το “Crazy Nights” ήταν το πιο επιτυχημένο album τους στην Αγγλία. Ένα χρόνο αργότερα ακολουθεί η συλλογή “Smashes, Thrashes And Hits” (Νοέμβριος 1988, No.21) με δύο νέα τραγούδια, το “Let’s Put The X In Sex” και το “(You Make Me) Rock Hard”, ενώ υπάρχει και το “Beth” σε νέα εκτέλεση και με τον Eric Carr στα φωνητικά. Εν τω μεταξύ ο Paul Stanley, γι’ αλλαγή κάνει μια μικρή solo tour, περιοδεύει με το εφήμερο συγκρότημα του, με τίτλο το όνομα του Paul Stanley, σε μικρά clubs. Ενώ επιστρέφουν σαν KISS με το album “Hot In The Shade” (Οκτώβριος 1989, No.29), το single “Forever” (No.8) γίνεται μεγάλη επιτυχία και πάλι όμως είναι μπαλάντα. Πραγματικά, οι KISS πρωτομάστορες του Rock δεν μπορούν να δουν ένα Hard κομμάτι τους στα charts. Στο “Hot In The Shade” υπάρχει το “Rise To It”, όπου στο video οι Stanley/ Simmons εμφανίζονται make-up, ύστερα από 7 χρόνια.
Μετά την ολοκλήρωση της Αμερικανικής περιοδείας τους, ο Eric Carr πεθαίνει από καρκίνο του πνεύμονα, στις 24 Νοεμβρίου του 1991. Την θέση του παίρνει ο Eric Singer (ex-Badlands, Alice Cooper, Gary Moore) και κυκλοφορούν το “Revenge” (Μάιος 1992, Νο.6). Ένα πραγματικά Heavy album, μια επιστροφή στις ρίζες τους, με τραγούδια όπως τα “Unholy”, “Tough Love”, “I Just Wanna” κ.α. Το album είναι αφιερωμένο στον Eric Carr, ο οποίος ακούγεται σ’ ένα καταιγιστικό drum solo στο “Carr Jam ’81”. Παρ’ όλα αυτά η Αμερικανική περιοδεία τους δεν πάει καλά και υποχρεώνονται να την σταματήσουν αφού σε πολλές συναυλίες τους τα εισιτήρια είναι απούλητα. Όμως το album που ακολουθεί το “Revenge” είναι live και τιτλοφορείται “Alive III” (Μάιος 1993, No.9), ενώ για το 1994 κυκλοφορεί το tribute “KISS My Ass” (Ιούνιος 1994), με συμμέτοχες όπως Garth Brooks (ο οποίος ερμηνεύει το “Hard Luck Woman” όπου είναι το μοναδικό κομμάτι του tribute album, όπου συμμετέχουν και οι KISS στα φωνητικά), Anthrax, Lemonheads, Lenny Kravitz με τον Steve Wonder στην φυσαρμόνικα, Extreme και άλλοι. Ήθελαν και άλλα γνωστά ονόματα να πάρουν μέρος, όπως ο Ozzy Osbourne, αλλά προβλήματα με τις εταιρείες τους δεν τους το επέτρεψαν. Μόνο από το εύρος των καλλιτεχνών που συμμετέχουν καταλαβαίνει κανείς ποσό οι KISS έχουν επηρεάσει συγκροτήματα όχι μόνο από τον χώρο του Rock αλλά και της Country και New Rock. Έχουν κυκλοφορήσει πάνω από 15-20 tributes στους KISS από ανεξάρτητες εταιρείες αλλά το σημαντικότερο ίσως είναι το “Hard To Believe” που κυκλοφόρησε το 1989 από την εταιρεία C/Z-Waterfront records και είναι το πρώτο tribute που κυκλοφόρησε για το μεγάλο συγκρότημα. Οι Nirvana ερμηνεύουν το “Do You Love Me”, οι Bullet Lavolta το “Detroit Rock City”, οι Chemical People το “Rip It Out” και άλλοι.
Πάμε όμως πίσω στους KISS. Ο Peter Criss, έχει επιστρέψει με το προσωπικό του σχήμα, τους Criss που έχουν δύο album “Criss” (Δεκέμβριος 1993) “Cat #1” (Αύγουστος 1994) TNT records. Μια επίσκεψη του σ’ ένα KISS Convention τον Ιούνιο του 1995, τους οδήγησε σε ένα jamming 3 τραγουδιών, για να φτάσουμε στην ηχογράφηση για την εκπομπή “Unplugged” του MTV, με την συμμέτοχη των Criss και Frehley. Κυκλοφόρησε και το album “MTV Unplugged” (Μάρτιος 1996, Νο.15), όταν πια η επανασύνδεση της αυθεντικής τετράδας, ήταν ήδη προφανής. Μερικά από τα κομμάτια που περιέχει το album είναι τα “Going Blind”, “Do You Love Me”, “Domino”, “A World Without Heroes”, “Rock Bottom”, “See You Tonight” και “Rock ‘N’ Roll All Nite” (όπου παίζουν μαζί και οι έξι KISS). Η εμφάνιση τους στο MTV κυκλοφορεί και σε βιντεοκασέτα που κυκλοφορεί στην Ελλάδα, υπάρχει ένα κομμάτι παραπάνω το “Got To Choose”. Η “Alive/ Worldwide Tour ’96’97” περιοδεία κράτησε ένα χρόνο και πέρασε από Ευρώπη, Αμερική, Ιαπωνία και Αυστραλία. Η περιοδεία ήρθε πρώτη σε εισπράξεις και όπως ήταν φυσικό οι κ.κ. Kulick και Singer απεχώρησαν.
Επειδή οι KISS είναι μια ακατάπαυστη μηχανή δολαρίων, η εταιρεία τους δεν σταμάτησε να βγάζει συλλογές. Το 1996 κυκλοφόρησε ακόμα μια με τον τίτλο “Yoy Wanted The Best, You Got The Best” (Ιούνιος, No.17), με live ακυκλοφόρητα κομμάτια και κλασικά tracks συν μια συνέντευξη. Την ίδια χρονιά κυκλοφόρησε ακόμα ένα best “Greatest Kiss” (Απρίλιος, No.77). Για τους fans σημαντική κυκλοφορία ήταν το “Carnival Of Souls – The Final Sessions” (Οκτώβριος 1997, No.27), όπου για δύο χρόνια κυκλοφορούσε σαν ακριβοπληρωμένο bootleg. Όταν κυκλοφόρησε επίσημα δεν πούλησε και ιδιαιτέρα γιατί οι fans το είχαν ήδη αποκτήσει και γιατί ήταν μάλλον κακό προς μέτριο. Η σύνθεση τους ήταν, εκτός των δύο κλασικών Paul Stanley και Gene Simmons, οι Bruce Kulick και Eric Singer, δηλαδή η σύνθεση του “Revenge”.
Και φτάσαμε στο 1998, όπου κυκλοφορεί το μηνιαίο επίσημο comic “Psycho Circus”. Παράλληλα κυκλοφορεί και το νέο τους album με τίτλο “Psycho Circus” (Σεπτέμβριος) που με την πρώτη εβδομάδα φτάνει στο Νο.3 του Αμερικανικού chart, ενώ το ομώνυμο single φτάνει επίσης στο Νο.1 των mainstream rock tracks, των αντίστοιχων ραδιοφωνικών σταθμών. Το video είναι 3-D όπως και η περιοδεία τους, για να την παρακολουθήσεις χρειάζονται ειδικά 3-D γυαλιά, τα οποία δίνονται στους θεατές με την αγορά του εισιτήριου. Όμως και το εξώφυλλο του CD είναι 3-D, αλλά φαντάζομαι ότι ήδη θα το έχετε αποκτήσει. Σας συνιστώ να ακούσετε τα “Within” (ίσως ένα από τα καλύτερα κομμάτια του Simmons), “I Finally Found My Way” που είναι μια πολύ καλή μπαλάντα καθώς και το “Into The Void”. Η Ιαπωνική έκδοση του “Psycho Circus” περιέχει ένα κομμάτι παραπάνω, το οποίο είναι το “In Your Face” που ερμηνεύει ο Ace Frehley. Το κομμάτι αυτό θα το βρείτε και σε ένα bonus CD single που συνοδεύει το video box “Psycho Circus” (limited edition). Και όπως συμβαίνει σε κάθε επιτυχημένη κυκλοφορία τους, ένας πακτωλός merchandising material βγαίνει στην αγορά όπως βιβλία για την ιστορία τους, με σημαντικότερα τα “Kiss And Tell”, “Kiss And Sell” του Chris Lendt του ανθρώπου που συνεργάστηκε πολύ μαζί τους εκπροσωπώντας την εταιρεία management, “Black Diamond”, “The Kiss Years” και φυσικά το ογκώδες “Kisstory”, που εξέδωσαν οι ίδιοι οι KISS το 1995.
Το μέλλον τους εξακολουθεί να διαγράφεται λαμπρό και βεβαία επιτυχημένο. Από τα μελανά σημεία της ιστορίας τους ήταν σίγουρα η πολυέξοδη ζωή τους και το ατυχές διάστημα της κυκλοφορίας του “(Music From) The Elder” και των προσωπικών τους album. Εκτός από την καταστροφή της Casablanca records είχαμε και την απώλεια του πρόεδρου της, Neil Bogart που σε ηλικία 39 ετών το 1982 νικήθηκε από τον καρκίνο. Μετά την επανέκδοση σε remaster όλων album τους το 1998 και την μεγάλη επιτυχία του “Psycho Circus”, οι KISS είναι έτοιμοι να μας χτυπήσουν ξανά.
ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΗ ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ
Kiss [1974]
Alive! [1975]
Destroyer [1976]
Creatures Of The Night [1982]
Revenge [1992]
Psycho Circus [1998]
Και για διαφορετικούς λόγους το καθ’ ένα τα:
(Music From) The Elder [1981] και Crazy Nights [1987]
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Το κείμενο που διαβάσατε ανήκει στον Χρήστο Σταμέλο και δημοσιεύτηκε σε Fanzine για πρώτη φορά το 1999. Οπότε από τότε μέχρι και σήμερα, έχουν συμβεί αρκετά πράγματα στο στρατόπεδο των KISS. Στην συνέχεια θα τα δούμε όλα αυτά επιγραμματικά μόνο και αυτό για να μην κουράσουμε τον αναγνώστη.
KISS
Από το 1996 μέχρι και σήμερα (2016), οι KISS δεν έχουν ξανά βγάλει και ούτε προτίθενται να βγάλουν το make-up. Δισκογραφικά τώρα, έχουν κυκλοφορήσει τα δύο εξής studio albums “Sonic Boom” (Οκτώβριος 2009) και “Monster” (Οκτώβριος 2012). Ενώ αξιόλογο είναι το album “Jigoku-Retsuden” (Αύγουστος 2008), το όποιο έχει επαναηχογραφήσεις παλιών κλασικών τραγουδιών τους. Επίσης έχουν κυκλοφορήσει το “Box Set” (Νοέμβριος 2001) ένα 5-πλό CD, με πολλά ακυκλοφόρητα τραγούδια, πέραν τούτου έχουν βγει στο εμπόριο πάνω από 10-15 συλλογές που δεν προσφέρουν όμως τίποτα στην ιστορία του συγκροτήματος. Έχουν όμως κυκλοφορήσει και κάποια live albums όπως τα “Kiss Symphony, Alive IV” (Ιούλιος 2003), “Alive, The Millennium Concert” (Μάιος 2014). Ενώ το 2006 είχαμε σε box τα 3 τρία “Alive” μαζί συν bonus ένα ακόμα live του 2000. Αξίζει να σημειώσουμε και τα “Kissology” μια σειρά DVD, με πολύ χορταστικό περιεχόμενο για κάθε fan του σχήματος. Η σημερινή σύνθεση του συγκροτήματος είναι Paul Stanley, Gene Simmons, Eric Singer και Tommy Thayer.
PETER CRISS
Ο Peter έμεινε στους KISS μέχρι το 2003, έκτοτε την θέση του πίσω από τα τύμπανα έχει πάρει ο Eric Singer. Ενώ κυκλοφόρησε και το album “One For All” (Ιούλιος 2007).
ACE FREHLEY
Ο Ace έμεινε στους KISS μέχρι το 2002, έκτοτε την θέση του στο συγκρότημα έχει πάρει ο Tommy Thayer (ex-Black ‘N’ Blue, Harlow). Ο Ace έχει κυκλοφορήσει το “Anomaly” (Σεπτέμβριος 2005), το “Space Invader” (Αύγουστος 2014), το "Origins Vol.1" (Απρίλιος 2016), ενώ έχει βγει και το “Greatest Hits Live” (Ιανουάριος 2006). Καθώς όμως επίσης έχουν κυκλοφορήσει και 2 tribute album για τον Ace τα “Spacewalk” (Μάιος 1996) και “Return Of The Comet” (Νοέμβριος 1997).
GENE SIMMONS
Ο Mr. Simmons κυκλοφορεί το “Asshole” (Ιούνιος 2004), ενώ την ίδια χρονιά και το “Speaking In Tongues” ένα audio-cd που περιλαμβάνει μια ομιλία του σχετικά με το χρήμα, την δόξα, την επιτυχία, τα κορίτσια και τους KISS. Ενώ έκανε και σε reality την καθημερινότητα της οικογενείας του σε 3 τηλεοπτικές season.
PAUL STANLEY
Ο Paul κυκλοφορεί το “Live To Win” (Οκτώβριος 2006), ενώ κάνει και άλλη μια solo tour, ενώ εμφανίζετε και στο θέατρο το 1999 στον ρόλο του τέρατος στο γνωστό έργο “Phantom Of The Opera”.
Να σημειώσω εδώ πως όλοι οι original KISS, έχουν κυκλοφορήσει την αυτοβιογραφία τους σε βιβλίο.
Ας δούμε όμως και τ’ άλλα μέλη του συγκροτήματος τι έκαναν όλα αυτά τα χρόνια.
ERIC CARR
Η οικογένεια του κυκλοφόρησε στην μνήμη του το EP “The Rockheads” (Φεβρουάριος 1999) και τα album “Rockology” (Οκτώβριος 1999) και “Unfinished Business” (Νοέμβριος 2011), και τα τρία περιέχουν ακυκλοφόρητο υλικό. Ενώ υπάρχουν και τα video “Tale Of The Fox” του 1999 και “Inside The Tales Of The Fox - The Eric Carr Story” του 2000.
VINNIE VINCENT
Δισκογραφικά τίποτα απολύτως, μόνο κάτι μηνύσεις έκανε στους KISS, για πνευματικά δικαιώματα, κρίμα.
MARK ST. JOHN
Το 1986 κυκλοφόρησε με το συγκρότημα White Tiger το ομώνυμο album. Επανήλθε δε δισκογραφικά με δύο ακόμη albums, πρώτα με το EP “Mark St. John Project” (1999) και μετά με το album “Magic Bullet Theory” (2003), πριν φύγει από την ζωή στις 5 Απριλίου του 2007, η αιτία του θανάτου του ήταν μια εγκεφαλική αιμορραγία από τυχαία αλλά υπερβολική δόση με αμφεταμίνες.
BRUCKE KULICK
Με τον John Corabi (ex- Motley Crue, Scream) φόρμαρε τους Union το 1996. Κυκλοφόρησαν τα εξής album “Union” (1998), “The Blue Room” (1999) και το “Live At The Galaxy” (1999). Ενώ έχει κυκλοφορήσει και τα εξής solo, πρώτα το “AudioDog EP” (2001), το “AudioDog” (2001), το “Transformer” (2003), το EP “BK3” (2009) και το “BK3” (2010). Ενώ μ’ ένα σχήμα που έχει στα early 70’s τους KKB, έβγαλαν το 2008 το αρχειακό “KKB 1974”.
ERIC SINGER
Ο Singer μαζι με τους Bruce Kulick, John Corabi, Karl Cochran και Chuck Garric, δημιουργεί τους ESP και κυκλοφορούν τα “Lost And Space” (1998) “Live In Japan” (2006), όπου παίζουν μόνο διασκευές. Όλα αυτά πριν γυρίσει πίσω στους KISS το 2004 και φορέσει το make-up του Peter Criss.
Κείμενο: (Χρήστος Σταμέλος).
Πρόλογος, επίλογος, μεταφορά κειμένου για το Southern-Rock.GR: (Ηλίας Κωστόπουλος).