Το λεγόμενο χριστιανικό Rock είναι ένα είδος της Rock μουσικής, όπου συνήθως παίζεται από καλλιτέχνες ή συγκροτήματα των οποίων τα μέλη είναι (κυρίως) Χριστιανοί, οι οποίοι συχνά εστιάζουν στους στίχους τους θέματα που ασχολούνται με την χριστιανική πίστη. Ο βαθμός στον οποίο οι στίχοι τους είναι σαφώς χριστιανικοί ποικίλλει μεταξύ των ειδών του Heavy Metal. Τα πρώτα χριστιανικά Hard Rock σχήματα εμφανίστηκαν περίπου προς στα τέλη της δεκαετίας του ’60, αλλά και στα 70’s είχαμε αρκετά σχήματα που έπαιζαν Christian Rock το όποιο έγινε White Heavy Metal στα 80’s. Κατά την περίοδο αυτή 80’s, το Heavy Metal ήταν το νέο κυρίαρχο στυλ μουσικής, για την χριστιανική μουσική βιομηχανία όμως τι γινόταν, πολλές δισκογραφικές εταιρείες δίσκων δεν περίμεναν να πουλήσουν καθόλου. Ωστόσο, όμως χτύπησαν φλέβα με τα White Heavy Metal συγκροτήματα και με το μεγάλο κοινό στη χριστιανική αγορά.

Σχετικά νωρίς το Heavy Metal και οι οπαδοί του θεωρήθηκαν από πολλούς ως αντικουλτούρα, όπως ακριβώς και το κοινό του Rock & Roll, σε γενικές γραμμές. Έτσι το Ηeavy Μetal οι στίχοι και τα μουσικά θέματα του, κατηγορήθηκαν για πρόκληση σε μη χριστιανικές αξίες. Παρά τις κατηγορίες, με πιο σοβαρές και προσεκτικές εξετάσεις στους στίχους θα βρείτε πολλά τραγούδια στην πραγματικότητα που υποστηρίζουν τον χριστιανισμό και ειδικά προειδοποιούν το κοινό, σχετικά με τον Διάβολο. Η εξέταση ορισμένων από τους στίχους συγκροτημάτων όπως πχ οι Led Zeppelin ή οι Black Sabbath, καταδεικνύουν ότι δεν χρησιμοποιούν μόνο αρνητικά θέματα. Ίσως όχι φανερά χριστιανικά θέματα, αλλά κάποια από τα τραγούδια τους παρουσίασαν παρόμοια στιχουργικά θέματα με αυτά των White Metal σχημάτων.

 

 

Έλεγαν κάποιοι πως… «Η μουσική δημιουργήθηκε από το θεό για να τον δοξάσει. Κάθε μουσική που δεν δοξάζει το θεό είναι μια διαστροφή αυτού που σκόπευσε ο θεός. Αν οι άνθρωποι χρησιμοποιούν τη μουσική για δικούς τους σκοπούς, τότε έχουν κλέψει το δώρο του θεού και το χρησιμοποιούν εγωιστικά». Τα συμπεράσματα δικά σας φίλοι μου, οπότε ας κάνουμε χριστιανικό Rock κι όλα καλά. Χριστιανική κουλτούρα λοιπόν, που παρέχει μια εναλλακτική θρησκευτική έκφραση της χριστιανικής ταυτότητας και η μουσική εξυπηρετεί το σκοπό να προσφέρει μια θετική εναλλακτική λύση ή αντίβαρο στo Heavy Metal, το οποίο είναι κυρίως γνωστό (κακώς) για τα εν γένει σκοτεινά ή αρνητικά μηνύματα του. Έτσι λοιπόν, ήρθε το Christian Rock/ Metal (επίσης γνωστό και ως White Heavy Metal), όπου είναι μια μορφή της Ηeavy Metal μουσικής που συνήθως ορίζεται από τα μηνύματα στους στίχους των τραγουδιών, καθώς και την αφοσίωση των μελών του συγκροτήματος στο χριστιανισμό. Τα χριστιανικά Hard Rock/ Heavy Metal συγκροτήματα υπάρχουν σε όλα τα παρακλάδια του Metal, το μόνο κοινό σημείο όμως που ενώνει όλα αυτά τα σχήματα είναι κυρίως οι στίχοι και όχι ο ήχος που παράγουν. Τα χριστιανικά στιχουργικά θέματα συχνά συγχωνεύονται με τα μουσικά ηχητικά θέματα του Heavy Metal που παίζει το κάθε συγκρότημα.

 

 

Το White Heavy Metal είναι μάλλον μια ιδεολογία, οι μουσικοί βασίζουν συνήθως στους στίχους τους την χριστιανική παράδοση, ορισμένοι τονίζουν τις θετικές πτυχές των θεμάτων πίστης, ενώ άλλοι επαναλαμβάνουν τις διδασκαλίες του Χριστού. Ενώ άλλα συγκροτήματα έχουν λάβει μια πιο επιθετική στάση απέναντι σε όσους μιλούν εναντίον του χριστιανισμού, με κηρύγματα ή αναφορές ας πούμε στην εσχατολογία, στον πνευματικό πόλεμο, ή στον πόλεμο ανάμεσα στο καλό και το κακό, καθώς και στην Τελική Κρίση αλλά και στην πτώση του ανθρωπινού γένους. Τα σχήματα αυτά, ποτέ δεν αρνήθηκαν την πεποίθηση τους στον χριστιανισμό, αλλά συνήθως αποφεύγεται το κήρυγμα αφήνοντας τη θρησκεία ως ένα ιδιωτικό θέμα του ακροατή. Ορισμένα σχήματα έχουν επιλέξει να ασχοληθούν με τις καθημερινές εμπειρίες της ζωής, προκειμένου να επιστήσουν σε χριστιανικούς αλλά και σε μη-χριστιανικούς ακροατές. Το Christian Metal εμφανίστηκε περίπου στα τέλη της δεκαετίας του ’70 ως ένα μέσο προσηλυτισμού της νεολαίας από την ευρύτερη Heavy Metal μουσική σκηνή, όταν στα 80’s (κυρίως) οι δισκογραφικές εταιρείες είδαν ότι το Heavy Metal έχει ψωμί, πλάσαραν τα ανάλογα μουσικά σχήματα αφού όλοι είχαν μερίδιο από την μεγάλη πίτα, που λεγόταν Heavy Metal. Όταν η Heavy Metal μουσική διαδόθηκε στις αρχές της δεκαετίας του ’70, συνδέθηκε (δυστυχώς πολύ κακώς) με αρνητική κριτική, σατανισμό και στίχους με θέματα που συχνά αμφισβητούσαν τις αξίες. Έτσι οδήγησε στην ανάγκη, στο να υπάρξουν κάποια σχήματα White Heavy Metal που να μην χαρακτηρίζονται ως χαζά, άξεστα και σε ορισμένες περιπτώσεις σατανικά, γιατί θα έπρεπε ο διάβολος να έχει όλη την καλή μουσική, ας πούμε;

 

 

Την περίοδο που το Heavy Metal (κυρίως στα 80’s) ήταν το νέο στυλ μουσικής με μεγάλη απήχηση στην νεολαία (άρα και αρκετές πωλήσεις δίσκων), ήταν για τη μουσική βιομηχανία η ευκαιρία. Πολλές δισκογραφικές εταιρείες άρπαξαν την ευκαιρία από τα μαλλιά, αφού πουλάει το Heavy Metal ας το πλασάρουμε και ας χτυπήσουμε στην μεγάλη χριστιανική αγορά παγκοσμίως. Θέλετε να ακούτε Heavy Metal και να μην έχετε προβλήματα με την αρνητική κριτική, ακούτε White Metal και όλα είναι ωραία και καλά. Έτσι λοιπόν, στην πραγματικότητα, οι χριστιανοί οπαδοί επιθυμούν να ικανοποιήσουν την λαχτάρα τους για την σκληρή Rock μουσική με το να ακούν μια χριστιανική White Metal έκδοση αυτής. Υπάρχουν φίλοι μου, συγκροτήματα που ισχυρίζονται πως μεταφέρουν το λόγο του Θεού μέσα από τους ήχους και τους στίχους του White Heavy Metal και το χρησιμοποιούν σαν σύγχρονο τρόπο προσέγγισης των νέων. Υποστηρίζουν πως έτσι βρίσκουν μία δίοδο για να επικοινωνήσουν με τον σύγχρονη νεολαία. Ο ήχος τους όμως είναι έντονος και παράγει τη γνωστή επιθετικότητα που απορρέει μέσα από το κοινό Heavy Metal ήχο, θα δείτε οπαδούς που ακούνε αυτή τη μουσική, να κάνουν head-baging με την οποία δηλώνουν την ευχαρίστηση που παίρνουν από την Heavy Metal μουσική. Το αποτέλεσμα είναι το ίδιο είτε ακούς Heavy Metal είτε White Heavy Metal, αφού φέρνει την ίδια ακριβώς διάθεση στον ακροατή που δεν διαφέρει καθόλου από αυτή του μέσου Heavy Μetal οπαδού, μιας και μοιάζει με τον ήχο με οποιοδήποτε άλλου Heavy Metal σχήματος. Όλα αυτά τα σχήματα είχαν δυναμισμό, μελωδικές συνθέσεις και ύφος αρκετά Heavy Metal που υμνεί τον Κύριο τους (Χριστό).

Αγαπητοί αναγνώστες θα έλεγα πως, πάντα με συνέπαιρναν αυτά τα συγκροτήματα που αφιέρωναν την μουσική τους στο Θεό τους, παρόλο που δεν ασπάζομαι καθόλου τις πεποιθήσεις τους αυτές (χριστιανικές), μόνο στο μουσικό τομέα τα προσέγγιζα. Όλα αυτά τα σχήματα του εν λόγω μουσικού κινήματος, μου φαίνονται όμως, αρκετά πιο έντιμα και πολύ πιο ειλικρινά σε αυτό που κάνουν και σε αυτό που πιστεύουν ή πρεσβεύουν, παρά από το να πουλάνε ας πούμε καφρίλα, ζοριλίκι και ψεύτικο σατανισμό σαν κάποιους άλλους δήθεν death/ black Metal και καλά μουσικούς. Ούτε χριστιανός ούτε σατανιστής είμαι, όποτε οι διάφοροι θρησκόληπτοι πουριτανοί μπορούν να με θεωρήσουν όπως θέλουν, αφού ακούω Heavy Metal. Αυτό μπορεί να με κάνει ας πούμε αγαπητοί μου, ίσως μισητό σε διαφόρους φανατικούς ηθικολόγους ή σε κάποιους ανίκανους και θηλυπρεπείς ευνούχους του κλήρου.

 

 

 

Κλείνοντας το μικρό αυτό άρθρο, θα ήθελα φίλοι μου να σας παρουσιάσω κάποιους White Heavy Metal δίσκους, μόνο και μόνο γιατί πλησιάζουν στην μουσική που ακούω και αγαπώ και όχι απαραίτητα για τα στιχουργικά μηνύματα. Φυσικά και δεν θέλω να σας κάνω με κανέναν τρόπο κάποιον προσηλυτισμό στον χριστιανισμό, ο καθένας είναι ελεύθερος να πιστεύει όπου θέλει και ότι θέλει, πάντα απόφευγα το κήρυγμα αφήνοντας τη θρησκεία ως ένα θέμα, του καθενός καθαρά ιδιωτικό. Το θρησκεύεσθε, αλλά και το μη θρησκεύεσθε είναι ατομικό δικαίωμα του καθενός. Τονίζω και πάλι, πως αυτό το άρθρο προσεγγίζει το White Heavy Metal και τους δίσκους των συγκροτημάτων μόνο μουσικά, μιας και είναι στο φάσμα του Hard Rock/ Heavy Metal με κάποια ενιαία θεματολογία. Αλλά και επειδή πιστεύω πως από μουσικής απόψεως το αξίζουν και με το παραπάνω, ανήκουν δηλαδή στην κατηγορία του λυρικού και του μελωδικού Heavy Metal, έτσι λοιπόν με αυτόν το γνώμονα έγινε αυτό το άρθρο-αφιέρωμα με αυτό ακριβώς το σκεπτικό.

Οι δίσκοι που άντλησα για αυτό το αφιέρωμα είναι κυρίως από τα 70’s και τα 80’s, αν και από τα 90’s και μετά είχαμε μια μεγαλύτερη δισκογραφική έξαρση, εμείς όμως ας μείνουμε σε αυτές τις δύο δεκαετίες. Τέλος, οι επιλογές μου των 30 καλύτερων δίσκων είναι καθαρά και μόνο η προσωπική μου επιλογή, οπότε είναι αναπόφευκτο να διαφωνήσετε κάπου, όσοι ακολουθούν παρακάτω είναι σε αλφαβητική σειρά.

 

 

 

1. ANGELICA – “Angelica” [1989]

2. ARK – “Voyages” [1979]

3. AZITIS – “Help” [1970]

4. BARREN CROSS – “Rock For The King” [1986]

5. BARNABAS – “Feel The Fire” [1984]

6. BLOODGOOD – “Detonation” [1987]

7. BRIDE – “Show No Mercy” [1986]

8. DANIEL BAND – “Run From The Darkness” [1984]

9. FINAL AXE – “Beyond Hell’s Gate” [1989]

10. GUARDIAN – “First Watch” [1989]

11. JERUSALEM – “volume 2” [1980]

12. JOSHUA – “Intense Defense” [1988]

13. KANSAS – “Drastic Measures” [1983]

14. KERRY LIVGREN – “Seeds Of Change” [1980]

15. MALACHIA – “Red Sunrise” [1987]

 

 

16. MASS – “Voices Of The Night” [1989]

17. MESSIAH PROPHET – “Master Of The Metal” [1986]

18. NEON CROSS – “Neon Cross” [1988]

19. PHILADELPHIA – “Tell The Truth” [1984]

20. PETRA – “On Fire” [1988]

21. RESURRACTION (RΕΖ) BAND – “Between Heaven ‘N’ Hell” [1985]

22. SAINT – “Time’s End” [1986]

23. SHOUT – “In Your Face” [1989]

24. STRYPER – “To Hell With The Devil” [1986]

25. TEMPEST – “Eye Of The Storm” [1988]

26. TROUBLE – “Psalm 9” [1984]

27. TYRNAT – “Legions Of The Dead” [1985]

28. VISION – “Vision” [1985]

29. WHITECROSS – “Triumphant Return” [1989]

30. WHITE HEART – “White Heart” [1982]

Tweet