Μια μικρή αναφορά στο Heavy Metal, τι είναι τελικά το Heavy Metal;… και γιατί μας αρέσει τόσο πολύ.

Ακούω από διαφόρους ότι «το Heavy Metal είναι ένα νεκρό μουσικό είδος», αντίθετα όμως είναι εδώ μετά από 4 ολόκληρες δεκαετίες και μάλιστα ζει και βασιλεύει, προς έκπληξη πολλών πολεμιών του.

Η μουσική Heavy Metal δεν πρέπει ποτέ να προσεγγίζεται απλώς σαν μια μορφή διασκέδασης. Αντιθέτως η μουσική αυτή είναι μια έκφραση της αρμονίας, της θεϊκής αρχής που φέρνει τάξη στο χάος και στη δυσαρμονία. Είναι σαν να περνάς έξω από το μαγαζί ενός σιδηρουργού, όπου ακούς τον ήχο των σφυριών να κτυπάνε ένα κομμάτι σίδηρου πάνω στο αμόνι. Προσέχεις ότι οι ήχοι που βγαίνουν από τα σφυριά είναι όλοι διαφορετικοί, μάλιστα προσέχεις επίσης ότι όλοι οι ήχοι είναι σε αρμονία μεταξύ τους. Η μουσική είναι θείο δώρο, είναι η μητέρα των τεχνών. Μας προσφέρεται απλόχερα από τον Δημιουργό του σύμπαντος και μας δείχνει τον δρόμο να γίνουμε κι εμείς Δημιουργοί ενός δικού μας, ιδανικού σύμπαντος, που συναγωνίζεται σε τελειότητα τον ίδιο τον Δημιουργό. Το σπουδαιότερο πράγμα στη μουσική, είναι να είσαι αληθινός και όχι “δήθεν”. Κάτι που είναι αυθεντικό και αληθινό αγγίζει την ψυχή των περισσοτέρων ανθρώπων. Αγγίζει και αυτούς που έχουν μουσική παιδεία και καταλαβαίνουν από μουσική αλλά και τους τελείως άσχετους που τους αρέσει, χωρίς να καταλαβαίνουν το γιατί.

Το Heavy Metal, είναι ένα μουσικό είδος που κατατάσσεται πολλές φορές ως παρακλάδι της Rock μουσικής. Αναπτύχθηκε στα τέλη της δεκαετίας του '60 και κυρίως αρχές των 70’s, οι ρίζες του είναι κάπου ανάμεσα στο Rock N’ Roll, στο Blues Rock και στο σκληρό Rock, γιατί κανένα είδος μουσικής δεν εμφανίζετε ξαφνικά από το χάος. Όλα έχουν τις αιτίες τους, τις ρίζες τους, αυτό ισχύει και για το Heavy Metal, για να έρθει στην επικαιρότητα χρειάστηκε σαφώς η έκρηξη άλλων μουσικών ειδών, δεν υπάρχει παρθενογένεση στη μουσική.

Η εμφάνιση του Heavy Metal δεν ήταν καθόλου τυχαίο γεγονός, αλλά απόρροια της ασφυκτικής αντί-Rock κατάστασης που υπήρχε διεθνώς. Το ότι εκδηλώθηκε και μεγαλούργησε είναι φυσιολογικό, γιατί πολύ απλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ολόκληρη η μουσική σκηνή ήταν υποτονική και αρκετά βιομηχανοποιημένη με αποτέλεσμα το κοινό της να είναι ανησυχητικά μακάριο και κοιμισμένο. Η καταγωγή της σκληρής μουσικής, μπορούμε να πούμε ότι έχει ρίζες στις κάπως φτωχές αντί-κοινωνικές τάξεις. Στις αρχές των 70’s μετά απ’ την ήττα του Rock απ’ την οργανωμένη επίθεση του συστήματος, παρατηρούμε μια κατακόρυφη άνοδο ενός διανοουμενίστικου δήθεν Rock ή έντεχνου Rock. Ο κόσμος όμως δεν άντεξε άλλο το illustration Rock και έτσι αντέδρασε στο ψευτό-Rock των στημένων και αποπροσανατολιστικών συγκροτημάτων. Σ’ όλες τις δεκαετίες (μετά τα 60’s) υπήρχαν σχήματα του Heavy Metal που μπορούσαν να κοντράρουν στα ίσια τις κυρίαρχες εποχιακές μουσικές τάσεις, καθώς γνώρισαν μεγάλη επιτυχία σ’ ένα αρκετά ευρύ μουσικό κοινό. Πάντα η σκληρή μουσική είχε οπαδούς από τις χαμηλές κοινωνικές τάξεις, ενώ τα Rock σχήματα είχαν οπαδούς οι όποιοι ήσαν μικροαστοί ή μεγαλοαστοί κουλτουριάρηδες, τα Metal σχήματα είχαν οπαδούς ανέργους, μαθητές, μεροκαματιάρηδες, κλπ. Γι’ αυτό ακόμη το Heavy Metal είναι το μόνο μουσικό είδος που παραμένει ακόμη και σήμερα εκφραστής των αντί-κοινωνικών τάξεων, καθώς είναι γεμάτο από σκληράδα, άρνηση, αμφισβήτηση και επαναστατικότητα.

 

 

Τα μουσικά σχήματα που θεωρούνται ως πρωτόλεια στο Heavy Metal, δημιούργησαν ένα βαρύ ήχο εστιασμένο στην κιθάρα, στο μπάσο και στα drums, έχοντας ως χαρακτηριστικό την έντονη παραμόρφωση στον ήχο της ηλεκτρικής κιθάρας καθώς και στα γρήγορα κιθαριστικά solos. Κύρια στοιχεία του Heavy Metal είναι η ένταση του ήχου, οι στίχοι, όπως επίσης και η εικόνα που προβάλλει ο κάθε μουσικός. Οι επιθετικοί και γεμάτοι ενέργεια αυτοί στίχοι, έχουν προκαλέσει αρκετές διαφωνίες όσον αφορά την ποιότητα αυτού του είδους της μουσικής. Το Heavy Metal απαντά οπαδούς σε όλο τον πλανήτη, ενώ τα συγκροτήματα του είδους προσελκύουν ακόμη και σήμερα ένα ευρύ κοινό.

Στα μέσα της δεκαετίας του '70 τα σχήματα του Heavy Metal προχώρησαν την εξέλιξη του είδους αποβάλλοντας κάπως το Hard Rock στοιχείο, ενώ το NWOBHM ακολούθησε στον ίδιο δρόμο, δίνοντας στη μουσική μια χροιά με μεγαλύτερη έμφαση στην ταχύτητα. Το Heavy Metal έγινε ευρέως γνωστό κυρίως στην δεκαετία του '80, οπότε αναπτύχθηκαν πολλά από τα γνωστά είδη του όπως… Thrash, Epic, White, Speed, Glam, Poser, Melodic και λοιπά-λοιπά Metal. Αργότερα και έως τις μέρες μας, αρκετά είδη του Metal διεύρυναν τα μουσικά όρια του είδους. Το Heavy Metal παραδοσιακά χαρακτηρίζεται από τον δυνατό, παραμορφωμένο ήχο της ηλεκτρικής κιθάρας, τους εκκωφαντικούς ρυθμούς, τον βαρύ-πυκνό ήχο μπάσου και την έντονη δυνατή χρήση των drums. Όλοι οι μουσικοί της σκληρής μουσικής έχουν μεγάλη τεχνική δεξιοτεχνία και το Metal είναι το ιδανικό περιβάλλον για παρατεταμένα σολαρίσματα, στοιχεία που αποτέλεσαν τους ακρογωνιαίους λίθους της αγαπημένης μας μουσικής. Η ηλεκτρική κιθάρα, η ηχητική ένταση και την παραμόρφωση που της αποδίδει ο ενισχυτής αποτελεί βασικό στοιχείο στο Metal.

Στις αρχές της δεκαετίας του '70 πολλά γνωστά συγκροτήματα άρχισαν να χρησιμοποιούν πλέον δύο κιθαρίστες στην σύνθεση τους. Πρωτοπόρα συγκροτήματα ακολούθησαν αυτή την τακτική διατηρώντας τη μια κιθάρα για να κρατά τον ρυθμό και την άλλη για να οδηγεί το τραγούδι και για τα lead solos, το solo της κιθάρας αποτελεί κεντρικό και σημαντικό στοιχείο μιας καλής Ηeavy Μetal σύνθεσης. Η κιθάρα μαζί με τη φωνή οδηγούν το Metal τραγούδι σε σκληρά μονοπάτια, ενώ το rhythm section είναι αναγκαστικά σφιχτοδεμένο και βαρύ. Απ’ το Heavy Metal, εκτός από ελάχιστες περιπτώσεις, απουσιάζουν τα keyboards ενώ οι slow συνθέσεις σπανίζουν. Με τα συστατικά αυτά καθώς και με τους κατανοητούς στίχους το Heavy Metal διατηρεί μια πολύ αυθεντική σχέση με το Rock N’ Roll, είναι γεμάτο σκληράδα, άρνηση, αμφισβήτηση και επαναστατικότητα.

Οι Heavy Metal τραγουδιστές παρουσιάζουν σημαντικές διαφοροποιήσεις στο ύφος, από τη μεγάλη έκταση και θεατρικότητα στη φωνή, ή στην επιτηδευμένα τραχιά φωνή, ή στην γρυλιστή φωνή, ή στην κρυστάλλινη φωνή, ή στην οπερετική φωνή, ότι θες το έχει το Metal, διαλέγεις και παίρνεις σύμφωνα με τα μουσικά σου γούστα. Το μπάσο παρέχει τις χαμηλές συχνότητες, στοιχείο που προσφέρει την απαραίτητη βαρύτητα που χαρακτηρίζει το μουσικό και ηχητικό ύφος του είδους, δηλαδή έναν αδιαπέραστο γρανιτένιο τοίχο, έναν ογκόλιθο. Πολύ απλά, όλος ο βαρύς όγκος της σκληρής μουσικής, έρχεται από το μπάσο, δυστυχώς αυτό οι περισσότεροι το αγνοούν, δίνοντας προσοχή στα γρήγορα κιθαριστικά solos και τις καταιγιστικές δίκασες (drums). Το set των drums είναι συνήθως ογκωδέστερο σε σύγκριση με άλλα παρακλάδια της Rock μουσικής. Τα drums δεν έβαλαν μόνο το λιθαράκι τους, αλλά τον ογκόλιθο τους στο να χτιστεί αυτή η μουσική, οι περισσότεροι drummers έφτιαξαν με την άρτια τεχνική τους τον ήχο της σκληρής μουσικής. Στις ζωντανές εμφανίσεις, η δυνατή ένταση του ήχου αποτελεί εκ των σημαντικότερων στοιχείων.

 

 

Κυρίαρχο στοιχείο του Heavy Metal είναι η διαρκής εξέλιξη του, στα διάφορα είδη που το απαρτίζουν και πολύ περισσότερο ο πειραματισμός, η ανάμειξη διαφορετικών στοιχείων και μουσικών επιρροών με αποτέλεσμα τη δημιουργία νέων ειδών Metal μουσικής.

Επειδή όμως υπάρχει και ο όρος Hard Rock, θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε τα παρ’ ολίγον ταυτόσημα μουσικά αυτά είδη. Το Hard Rock είναι σκληρό και σαρωτικό Rock, που του λείπει όμως η μεταλλική και γεμάτη γωνίες χροιά του Metal, (αν δεν υπήρχε το Hard Rock σαφώς δεν θα γεννιόταν το Heavy Metal). Επίσης το Hard Rock είναι κάπως πιο εξευγενισμένο μουσικό είδος, το Hard Rock όμως επειδή έχει πολλά κοινά μουσικά σημεία με το Heavy Metal, θ’ αντιμετωπιστεί σαν μια ενιαία μουσική.

Στο τέλος της δεκαετίας του 1960, εμφανίζονται κάποια συγκροτήματα που με τον ήχο τους δημιουργούν ένα παρακλάδι της Rock που παίρνει το όνομα Heavy Metal. Αν και ο όρος Heavy Metal χρησιμοποιήθηκε αργότερα, κυκλοφορίες πριν την δεκαετία του '70 θεωρούνται δείγματα πρώιμου Heavy Metal και ενέπνευσαν τα groups που θα δημιουργούσαν αργότερα αυτό το ιδίωμα. Όλα αυτά τα proto-Metal σχήματα είχαν «κοφτά» Rock τραγούδια και ήταν οι πρόδρομοι του Heavy Metal που έδειξαν το δρόμο για να ακολουθήσουν οι άλλοι. Ιδιαίτερα το τραγούδι “Born To Be Wild” του 1968 θεωρείται από πολλούς το πρώτο Heavy Metal τραγούδι, ενώ ο στίχος “Heavy Metal Thunder” έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην ονομασία αυτού του νέου μουσικού ιδιώματος.

Την Παρασκευή 13 Φεβρουαρίου του σωτήριου έτους 1970, όμως κυκλοφορεί ο πρώτος ομώνυμος βαρύς και ασήκωτος δίσκος των Black Sabbath, που θεωρείται ως η πρώτη HEAVY METAL κυκλοφορία, το Α και το Ω στη μουσική μας. Γι' αυτό η ημερομηνία κυκλοφορίας του θεωρείται ως η ημερομηνία γέννησης του ιδιώματος, αυτό το σχήμα είναι το πρώτο και το πιο σημαντικό συγκρότημα στη διαμόρφωση αυτού του μουσικού ήχου και ύφους.

Επίσης, μέσα στη δεκαετία του ’70 γεννήθηκαν και άλλα μουσικά είδη όπως τo AOR, Pomp, Boogie, Doom, Stoner, Progressive  Metal, που όλα με τον τρόπο τους πρόσφεραν μια φρεσκάδα ανανεώσεις στο κλασικό Heavy Metal.

Το ’80 θεωρείται από πολλούς η καλύτερη δισκογραφικά δεκαετία του Ηeavy Μetal, με τις πολυάριθμες κυκλοφορίες εκείνης της δεκαετίας, έχουμε και ένα νέο είδος που ονομάστηκε NWOBHM, εμφανίστηκε και έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη δημιουργία νέων υπό-κατηγοριών. Πολλά από τα σχήματα του NWOBHM θεωρούνται ως η κυριότερη έμπνευση για τη δημιουργία του Thrash, Speed και Black Metal στα μέσα της δεκαετίας του ’80. Στη δεκαετία του ’80 γεννήθηκε και το Power Metal, ένα είδος λιγότερο ακραίο αλλά με υψηλές ταχύτητες, χαρακτηρίζεται από τα καθαρά φωνητικά, τις μελωδίες και τις γρήγορες ταχύτητες. Συνδέεται άμεσα με το Progressive Rock-Metal των 70’s, που χαρακτηρίζεται από μεγάλης διάρκειας κομμάτια με πολύπλοκες δομές τραγουδιών.  Επίσης, στα μέσα της δεκαετίας του ’80 ξανά-γεννήθηκε και το λεγόμενο Glam Metal, επηρεασμένο από τη θεατρικότητα και το Heavy Metal της δεκαετίας του ’70, πολλά συγκροτήματα αποτελούν τους κύριους αντιπροσώπους του κινήματος, που γνώρισε μεγάλη εμπορική επιτυχία με ονομασίες όπως Poser, Melodic, Hair Metal. Ενώ σε αυτή την τόσο δημιουργική δεκαετία έχουμε και την γέννηση του Epic Metal, κυρίως με βαριά και ασήκωτα μουσικά σχήματα όσον αφορά τον ήχο. Ενώ στον αντίποδα όλων των Death, Black, Satanic Metal είχαμε και πολλά χριστιανικά White, Heavy Metal συγκροτήματα.

Η δεκαετία του ’90 έχει χαρακτηριστεί ως μια περίοδος κρίσης για το Ηeavy Μetal. Η ανάπτυξη του Grunge, Alternative Metal παραμέρισε κάπως τα κλασσικά Heavy Metal συγκροτήματα από το προσκήνιο, όμως αυτό δεν εμπόδισε νέα και παλαιότερα σχήματα να ξεχωρίσουν. Στα μέσα της δεκαετίας ξεκίνησε η τάση ένωσης του κλασσικού Metal με άλλα είδη μουσικής, που κορυφώθηκε στις αρχές της επόμενης δεκαετίας. Σχήματα ανέμειξαν στοιχεία Metal, Hip-Hop, Funk και ότι άλλο μπορείς να φανταστείς, επίσης πολλά συγκροτήματα δημιουργήθηκαν αυτή τη δεκαετία και αποτέλεσαν το λεγόμενο Nu Metal. Επίσης σε αυτή την δεκαετία ήταν πολύ τις μόδας τα ακουστικά (unplugged) show ή albums, καθώς και αμέτρητα tribute albums σε συγκρότημα κυρίως από την δεκαετία του ’70.
Η δεκαετία των 00’s, χαρακτηρίζεται κυρίως από τις επανενώσεις παλιότερων Heavy Metal συγκροτημάτων (αν και έχει ξεκινήσει δειλά-δειλά από τα μέσα της προηγουμένης δεκαετίας) και μια σχετική αναγέννηση στο χώρο με αρκετά νέα σχήματα που προσπαθούν για κάτι καλό και αξιόλογο. Είναι γεγονός όμως ότι οι γερόλυκοι του Heavy Metal δηλαδή οι μουσικοί της περασμένης γενιάς, είναι αυτοί που μονοπωλούν το ενδιαφέρον μας και είναι αυτοί που βρίσκονται ακόμη στην κορυφή.

 

 

Το Heavy Metal πλέον έχει εδραιωθεί ως ένα δημοφιλές είδος μουσικής στον κόσμο, που αριθμεί εκατομμύρια φίλους και φανατικούς οπαδούς παγκοσμίως.

Τώρα πια το Heavy Metal μπορεί να παιχτεί και να ακουστεί παντού, οποιαδήποτε ώρα. Το Heavy Metal είναι ένα κλειστό σύμπαν, για τους μη μυημένους. Η μια όψη είναι το  μουσικό ύφος που είναι αμέσως αναγνωρίσιμο από το συμπαγή ήχο, τα κιθαριστικά riffs και σολαρίσματα και τη δομή των τραγουδιών. Η άλλη όψη είναι η μυθολογία του, μείγμα από φανταστική και επική λογοτεχνία, ταινίες και κόμικς, θέματα από την ιστορία, τον παγανισμό, αστικοί μύθοι, ιστορικές μάχες, παραφιλολογία και σενάρια ταινιών τρόμου. Οι δυο όψεις συναποτελούν το Metal με τις υποκατηγορίες. Εμφανίστηκε στα τέλη του '70 και ολοκλήρωσε τα βασικά χαρακτηριστικά στα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του '80. Αγαπημένοι συγγραφείς της Metal μυθολογίας είναι ο Poe, ο Lovecraft και ο Tolkien.

Το Heavy Metal δεχόταν ανέκαθεν αρνητική κριτική από την κοινή γνώμη για διάφορους λόγους. Πολλά Metal συγκροτήματα έχουν κατηγορηθεί (άδικα) ότι προωθούν το Σατανισμό, την μαύρη μαγεία και τον αποκρυφισμό, ή μυστικισμό στους νέους. Μάλιστα, θρησκευτικές οργανώσεις έχουν καταστρέψει δεκάδες εκατοντάδες αντίτυπα δίσκων, ενώ περιοδείες για την προώθηση δίσκων έχει σημαδευτεί ή και ακυρωθεί σε κάποιες χώρες, από τις παρεμβάσεις πολλών χριστιανικών φανατικών οργανώσεων σε αυτές. Σε αρκετές περιπτώσεις, οι Metal καλλιτέχνες έχουν αντιμετωπίσει προβλήματα λόγω των βίαιων απεικονίσεων των εξώφυλλων των δίσκων τους, των στίχων τους και των t-shirt τους. Εξώφυλλα δίσκων έχουν απαγορευτεί στο παρελθόν σε πολλές χώρες, ενώ ακόμα και σήμερα αντιμετωπίζουν κάποια (κυρίως) ακραία Metal σχήματα τέτοια προβλήματα. Θυμηθείτε την οργάνωση PMRC (Parents Music Resource Center)  που από το 1984 και μετά προσπάθησε να βάλει φρένο στο Heavy Metal, λέγοντας πως κάνει μεγάλο κακό στα νέους, επίσης έδωσε στη δημοσιότητα μια λίστα με 15 τραγούδια ως τα πιο ανάρμοστα, 9 εξ αυτών ήταν Heavy Metal. Τελικά κατάφεραν να υποχρεώσουν τις δισκογραφικές εταιρίες από το 1985 και μετά, να βάζουν ένα αυτοκόλλητο στα εξώφυλλα των δίσκων που έγραφε “Parental Advisory, Explicit Content”, με αποτέλεσμα οι δίσκοι αυτοί να πουλούν δεκάδες χιλιάδες ή και εκατομμύρια αντίτυπα. Επίσης ορισμένες φανατικές θρησκευτικές μειοψηφικές οργανώσεις με έδρα τους την California (η πολιτεία των τρελών) ισχυρίζονταν ότι αν παίξει κανείς ανάποδα δίσκους Heavy Metal συγκροτημάτων, θα ακούσει μηνύματα λατρείας του Σατανά, μαύρες τελετουργίες και άλλα τέτοια ευτράπελα. Φυσικά σε δικαστήρια που έγιναν, αυτές οι ηλιθιότητες δεν στοιχειοθετήθηκαν ούτε αποδείχτηκαν πραγματικά, τα Metal συγκροτήματα αντέδρασαν άμεσα, σχολιάζοντας σαρκαστικά αυτά τα δημοσιεύματα, ή ειρωνευόμενα αυτή τη γελοία κατάσταση, που θυμίζει αν μη τι άλλο Μεσαίωνα.

 

 

Οι μουσικές προτιμήσεις των ανθρώπων ποικίλουν όπως άλλωστε και ο χαρακτήρας του κάθε ανθρώπου, κάθε είδος μουσικής έχει και την ανάλογη φήμη. Το Heavy Metal συνήθως χαρακτηρίζεται αρνητικά από το πρώτο κιόλας άκουσμα (από πολλούς ασχέτους), από την άλλη μεριά κάποιοι (όπως και ’γω) την θεωρούν ως ένα μη επιβλαβές είδος μουσικής. Ένα συν αυτής της μουσικής είναι ότι ακόμη και όταν νιώθεις άσχημα, ακούγοντας Heavy Metal αισθάνεσαι αμέσως καλύτερα, το Metal μπορεί να θεωρηθεί και ως ένας τρόπος άσκησης (head-banging) και ψυχικής εκτόνωσης. Δεν είναι η πρώτη φορά που το συγκεκριμένο είδος μουσικής, χρησιμοποιείται από τα media, με το έτσι θέλω και φυσικά με αρνητικά σχόλια. Όμως, το Heavy Metal, μέσα στα χρόνια, αντί να χάνει την επιρροή του πάνω στους εφήβους, δυνάμωνε, αντί να σβήσει, μαζί με τους επικριτές του, άπλωνε τα αόρατα πλοκάμια του. Όλοι περνούσαν λίγο πολύ από την φάση που λέγετε Heavy Metal, οι περισσότεροι όμως έμεναν. Οι συναυλίες Metal είναι πάντα ή σχεδόν πάντα sold-out, τα μουσικά είδη γεννιούνται και πεθαίνουν μέσα σε μια νύχτα, το Ηeavy Μetal ανανεώνεται συνεχώς. Αν το Heavy Metal ήταν άνθρωπος, θα ήταν ένας δικομανής που θα είχε τρελαθεί στις μηνύσεις για όσα του προσάπτουν. Όμως είναι τόσο χορτάτο, από την επιτυχία του μέσα στο χρόνο, που το τελευταίο που το ενδιαφέρει είναι οι επικριτές του και οι επιφανειακές απόψεις που έχουν για αυτό. Stay heavy λοιπόν και άσε τους άλλους να κουρεύονται.

Το Heavy Metal πρέπει να το βλέπουμε σαν τρόπο εκτόνωσης των νέων, αλλά γιατί όχι και των μεγαλύτερων, να το κρίνουμε όπως και τα άλλα είδη μουσικής και όχι με βάση την εξωτερική εικόνα που παρουσιάζει. Σαν συμπέρασμα μπορούμε να πούμε ότι το Heavy Metal, παρ' όλο που αρκετοί το κακολογούν, δεν έχει αποδειχτεί ότι πραγματικά καταστρέφει τις ζωές των οπαδών του.

Όταν μάθεις να ακούς Heavy Metal δεν θες άλλο, θες κι άλλο, εγώ ας πούμε, προσωπικά ακούω περίπου τα 35 χρόνια Heavy Metal και δεν έχω πάθει τίποτα απολύτως, διαφορετικά δεν θα ήμουν εδώ να γράφω αυτό το άρθρο.

Για να καταλάβετε την μαγεία του Heavy Metal, πρέπει να περπατήσετε. Οι ομορφιές του δεν είναι φανερές στα μάτια του βιαστικού ακροατή. Δεν βρίσκονται πάντοτε στον ορίζοντα προέκτασης της οπτικής ακτίνας του Η/Υ ή του youtube. Δεν μιλούν, δεν φωνάζουν «εδώ είμαι, στάσου να με δεις και να με ακούσεις». Οι ομορφιές του Heavy Metal είναι διακριτικές, κρυμμένες στα πιο απίθανα δισκάδικα, πονηρότατα ντυμένες πολλές φόρες κρυμμένες. Πρέπει λοιπόν, να σηκωθείτε από την πολυθρόνα σας να περπατήσετε, να περπατήσετε να ψάξετε στα καταστήματα δίσκων να την ανακαλύψετε μόνοι σας τη μουσική. Το μάτι σας πρέπει να είναι ερευνητικό, ανήσυχο. Η νοημοσύνη σας ακονισμένη σαν ξυράφι, η ψύχη σας σε συναγερμό. Μόνο έτσι θα ανακαλύψετε την μουσική που σας αρέσει και όχι να την δέχεστε όπως σας στην πλασάρουν στο πιάτο, κάνετε κι εσείς κάτι μην είστε εντελώς απαθείς. Νιώστε, ψάξτε, ανακαλύψτε χορτάστε ακούσματα, έτσι θα νιώσετε πλήρεις.

Μην βυθιστείτε σε αυτά που σας προτείνουν οι άλλοι, μην κάνετε το λάθος να προσπεράσετε το Heavy Metal βιαστικοί, ρίχνοντας μονάχα επιπόλαιες ματιές σε αυτό που αντικρίζετε. Αν είστε νοήμων άνθρωποι, μην κάνετε κάτι τέτοιο. Αν θέλετε την συμβουλή μου, περιπλανηθείτε σε τούτη τη μουσική, μην ακούτε το τάδε ή το δείνα συγκρότημα που σας προτείνουν κάποιοι άλλοι. Μην ακούτε αυτό που θέλουν οι άλλοι να ακούσετε, αλλά ακούστε αυτό που εσείς θέλετε. Κι όταν η ψυχή σας σμίξει με την ψυχή του Heavy Metal κι όταν αισθανθείτε να δονείστε ως τα κατάβαθα του είναι από τον παλμό του, τότε θα έχετε σφραγίσει ανεξίτηλα μια για πάντα το υπόλοιπο της ζωής σας.

Την αρετή του Heavy Metal να μην τη ντροπιάσετε ποτέ, να την υμνείτε για πάντα… καθώς καταναλώνουμε μουσική σε μεγαλύτερες ποσότητες από κάθε άλλη γενιά… δεν ξέρουμε πια τι ακούμε. Έχουμε ξεχάσει την σημασία της καλής μουσικής, τουλάχιστον ας ακούμε αυτά που θέλουμε εμείς κι όχι αυτά που μας πλασάρουν οι διάφοροι μεταλοπατέρες του είδους… Ο μόνος κριτής να είστε εσείς, δικά σας τα λεφτά για το δίσκο, δική σας η άποψη, δικό σας το γούστο. Μην στηρίζεστε σε αυτά που σας πλασάρουν οι άλλοι ν’ ακούτε από την αγαπημένη σας σκληρή μουσική, αλλά περιηγηθείτε μόνοι σας στο όμορφο κόσμο του Heavy Metal και βρείτε εσείς αυτά που θέλετε ν’ ακούτε. Τι πιο καλύτερο από το ν’ ανακαλύπτετε εσείς μόνοι σας την μουσική που θέλετε ν’ ακούτε και όχι άλλοι για εσάς…

 

 

Τέλος για εμένα το Heavy Metal είναι… η ρεαλιστική απεικόνιση ενός παραμυθιού… ένα κομμάτι ζωής… η αρτιότερη και τελειότερη μορφή έκφρασης του ανθρώπου… πολλές ζωές μέσα σε μία που καταλήγει σε μία κατάθεση ψυχής… μία δεύτερη ζωή… αγάπη γιατί μοιράζεσαι πολλά πράγματα με άλλους… έκφραση, επικοινωνία, ενέργεια, φαντασία, ανθρωπιά.

Επίσης, ούτε χριστιανός ούτε σατανιστής είμαι, όποτε οι διάφοροι θρησκόληπτοι πουριτανοί μπορούν να με θεωρήσουν όπως θέλουν αφού ακούω Heavy Metal, αυτό μπορεί να με κάνει ίσως και μισητό σε διαφόρους φανατικούς ηθικολόγους ή σε ανίκανους και θηλυπρεπείς ευνούχους του κλήρου.

Δεν πρέπει λοιπόν, να με παρεξηγείται που μετά από 35 χρόνια και με ηλικία πάνω-κάτω στα 50 στο «μεσοστράτι τις ζωής» κι ελευθερωμένος από τους μάταιους συναισθηματισμούς της νεότητας, συγκινιέμαι όταν ακούω Heavy Metal ακόμη και τώρα.

 

 

 

Μια κακή συνήθεια αρκετών (δυστυχώς) Heavy Metal οπαδών, είναι να μπαίνουν εύκολα σε κάποια δήθεν καλούπια, που ελαφρά τη καρδία κατηγορούν τους υπόλοιπους του σιναφιού τους ότι είναι πρόβατα. Ότι είναι επίσης κατευθυνόμενοι (λες κι αυτοί δεν είναι) και ότι είναι γενικά οπαδοί του συρμού, καλώς ή κακώς πρέπει να παραδεχτούμε ότι υπάρχουν μερικά τέτοιου τύπου στερεότυπα στον Metal χώρο μας. Προσωπικά (αν και ακούω Metal από τις αρχές των 80’s) ποτέ δεν ένοιωσα όμως ότι σαν Metal οπαδός ότι πρέπει να ντύνομαι μέσα στα μαύρα, να έχω μόνο μακριά μαλλιά «Heavy Metal is passion, not fashion», να διαβάζω αποκλειστικά λογοτεχνία τρόμου ή fantasy, ή τέλος να βλέπω ταινίες μόνον τύπου τρόμου (b-movies, splatter), κλπ-κλπ. Κάποια κλισέ βέβαια προσδίδουν γραφικότητα και ίσως και ομορφιά σε μια κατάσταση ή σε μια ομάδα ανθρώπων, αλλά πρέπει να υπάρχουν και όρια. Όλα σχεδόν όσα προανέφερα τα έχω κάνει και εγώ ίσως σε κάποιο βαθμό και ίσως να τα ξανακάνω, αλλά υπάρχει ζωή και πέρα από αυτά, έτσι δεν είναι; Ευτυχώς με χαρά παρατηρώ (διαπιστώνω) όλο και περισσότερο τα τελευταία χρόνια ότι το Heavy Metal προσελκύει και πιο ανοιχτά μυαλά, χωρίς συμπλέγματα κατωτερότητας ή μανίες καταδίωξης του στυλ «όλος ο κόσμος συνωμοτεί ενάντια στο Metal». Αυτές είναι καταστάσεις που δυστυχώς τις εκτρέφουν οι διάφοροι δήθεν μεταλοπατέρες και τα διάφορα έντυπα του χώρου μας. Φίλοι μου, το  Heavy Metal είναι μουσική για όσους θέλουν να ακούσουν σοβαρά τη μουσική μας και όχι μουσική με ημερομηνία λήξεως, όπως τόσα και τόσα άλλα υπό-είδη μουσικής αθλιότητας.

 

Τελειώνοντας, το να προτείνω μια ενδεικτική δισκογραφία για το Heavy Metal, νομίζω πως είναι άσκοπο, αφού υπάρχουν δεκάδες εκατοντάδες δίσκοι για όλα τα γούστα, ακούστε ότι σας κάνει κέφι και μάλιστα με τις ευλογιές μου.

Σας ευχαριστώ που διαβάσατε με προσοχή, θέλω να πιστεύω, το άρθρο μου.

 

 

 

Tweet