HEAVY AND SOUTH (FLASHBACK)

1975

(Wooden Nickel)

 

SIDE I: Country Eyes, Up The Island Unisphere, Just Friends, Midnight Train.

SIDE II: Ittanottasonatta But It’s Close (I. Ruler’s Crown, II. Space Polka, III. On The Edge Of Your Weird, VI. In The Midst Of Your Weird), Morning Rain.

 

ZAZU: Randy Curlee – Vocals/ Bass, Paul Ripurero – Vocals/ Guitars, John Melnick – Vocals/ Keyboards and Mickey Lehockey – Drums.

Produced by Zazu, Bill Traust and Barry Mraz.

 

 

Οι Zazu είναι ένα σχήμα, που το γνωρίζουν ίσως μόνο οι πιο ψαγμένοι στον ευρύτερο χώρο του Hard Rock και του Pomp/ Progressive Rock. Το σχήμα είναι από το Chicago, δημιουργήθηκαν στις αρχές των 70’s και λίγο αργότερα υπόγραψαν δισκογραφικό συμβόλαιο με την μικρή τοπική δισκογραφική εταιρεία Wooden Nickel (τότε εταιρεία των Styx). Ηχογράφησαν ένα αξιοπρεπές Progressive/ Hard Rock album στα μέσα της δεκαετίας του ’70, αυτό το ελάχιστα γνωστό στη χώρα μας συγκρότημα κυκλοφόρησε μόνο έναν δίσκο, το ομώνυμο “Zazu” το 1975. Το κομμάτι που ξεχωρίζει κυριολεκτικά σε αυτό το LP είναι το 10-λέπτο έπος-τέρας "Ittsanottasonatta, But It’s Close”, το οποίο χωρίζεται σε τέσσερα μέρη και καταλαμβάνει σχεδόν όλη την δεύτερη πλευρά του δίσκου.

Όταν σκέπτεστε Αμερικάνικα Progressive Rock συγκροτήματα από την δεκαετία του ’70, σας έρχονται στο μυαλό σίγουρα οι Rush, οι Kansas ή οι Styx, μαζί με ορισμένα λιγότερο γνωστά όπως οι Fireballet, οι Crack The Sky, ή οι FM (όχι οι Άγγλοι, φυσικά…) και μερικά άλλα. Οι Zazu λοιπόν μπορούν άνετα να μπούν στην κατηγορία των παραπάνω σχημάτων, ίσως και μόνο με το τραγούδι τους “Ittanottasonatta, But It’s Close”, κατά την γνώμη μου είναι τόσο καλό όσο τίποτα άλλο στο δίσκο αυτό. Αυτό το κομμάτι θα το ήθελαν να το έχουν γράψει πολλές από τις μεγάλες Progressive Rock μπάντες παγκοσμίως, ναι ξέρω ότι είναι μια τολμηρή δήλωση, αλλά πολλοί σίγουρα θα συμφωνήσουν αμέσως μαζί μου μόλις το ακούσουν. Το παίξιμο στα πλήκτρα από τον John Melnick είναι φανταστικό και ναι, μερικά από τα instrumental περάσματα έρχονται να σου ανατινάξουν το μυαλό, φίλε ανυποψίαστε ακροατή.

Όλο το συγκρότημα είναι εξαιρετικά σφιχτοδεμένο, παρά πολύ καλό και το υπόλοιπο του δίσκου, τραγούδια που θα σας ικανοποιήσουν είναι σίγουρα τα “Country Eyes”, “Up The Island Unisphere”, “Just Friends”, “Midnight Train”, όλα τα τραγούδια διαθέτουν συν τις άλλοις και πολύ καλά φωνητικά. Το Progressive Rock με τα πολύ καλά φωνητικά ήταν, είναι και θα είναι πάντα ένα πολύ σημαντικό μουσικό είδος, αν δεν έχεις εξαιρετική φωνή δεν μπορείς να σταθείς σε τέτοιου είδους συγκροτήματα, έτσι δεν είναι νομίζω φίλοι μου; Οι Zazu, μοιράζονταν την ίδια εταιρεία μαζί με τους Styx (στις πρώτες ημέρες τους), και έχουν νομίζω, κάποια μουσική σχέση με τους Styx υπάρχει δηλαδή κάποια σύγκριση στον ήχους τους.

Οι Zazu φάνηκαν διατεθειμένοι να μοιράζουν τα τραγούδια τους μεταξύ του Progressive και σε μικρότερο βαθμό με το Hard Rock/ AOR, ομολογουμένως τα δύο αυτά ιδιαίτερα μουσικά στυλ τα πάντρεψαν ιδανικά και εκπληκτικά. Η μουσικότητα είναι συχνά ανεξέλεγκτη εδώ, το αλώνισμα γύρω από την άγρια κιθάρα είναι εκπληκτικά βαριά, όλα τα σημεία τις κιθάρας είμαι σίγουρος πως θα σας συναρπάσουν, ενώ τα drums είναι σκέτος δυναμίτης, οδοστρωτήρας κανονικός. Αυτό είναι ένα από τα πιο ισχυρά αλλά εξίσου άγνωστα album του λεγόμενου obscure Progressive Rock της εποχής των 70’s. Αυτός ο εντελώς ξεχασμένος δίσκος (από την μεγάλη μερίδα οπαδών του Hard Rock), παραμένει ένας από τους αγαπημένους μου από τα μέσα τις δεκαετίας του ’70, από τις όχι και τόσο γνωστές μικρές μπάντες, αλλά όχι όμως και ασήμαντες μπάντες. Έλλειψη υποστήριξης της δισκογραφικής εταιρείας τους, οδήγησε σε πολύ φτωχές πωλήσεις αυτό το album και μια γενική έλλειψη ενδιαφέροντος για περαιτέρω δισκογραφικό συμβόλαιο από άλλη εταιρεία, οδηγούν το δεύτερο album στο ράφι (του studio) και τελικά στην οριστική διάλυση του συγκροτήματος. Αν σας αρέσουν οι Rush, οι Styx, οι Fireballet, οι Crack The Sky, ή οι FM, δώστε μια ευκαιρία και στους Zazu.

 

Zazu [1975]

 

 

Tweet